Η Αλυκή της Λάρνακας και οι ξένοι ταξιδιώτες
Πολλοί ταξιδιώτες που πέρασαν από την Κύπρο περιέγραψαν την εμπειρία τους αναφέροντας και την Αλυκή της Λάρνακας. Τα αποσπάσματα είναι από το βιβλίο «Μνημεία και Μνήμες, ΛΑΡΝΑΚΑ Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ» ( Ρίτα Σεβέρη, 2008).
Ο μοναχός Suriano απο τη Βενετία περιγράφει τις Σαλίνες όπως τις είδε το 1484 και εξηγεί πώς ιδρύθηκε η πόλη.
«Αυτές οι Αλυκές έγιναν από θαύμα. Όλη η περιοχή ήταν κάποτε αμπελώνας και περνώντας απ’εδώ ο Άγιος Λάζαρος ζήτησε από τους καλιεργητές λίγα σταφύλια. Εκείνοι αρνήθηκαν να του δώσουν κι όταν τους ρώτηξε τί περιείχαν τα καλάθια τους εκείνοι απάντησαν ότι είχαν αλάτι αντι σταφύλια. Τους καταράστηκε λέγοντας «είθε αυτοί οι αμπελώνες να μετατραπούν σε αλάτι».
Έτσι και έγινε, από εκείνη την στιγμή οι αμπελώνες ξηράνθηκαν και κάθε χρόνο το νερό γίνεται αλάτι. Οι αλυκές όμως είναι εκπληκτικές γιατι η βροχή που μαζεύεται κάθε χρόνο, χωρίς ανθρώπινη επέμβαση, σε περιφέρια ενός περίπου μιλίου, μετατρέπεται σε θαυμάσιο αλάτι, λευκό σαν χιόνι, σκληρό σαν πέτρα, τέσσερα δάκτυλα χονδρό και γλυκό σαν βιολέτες. Πέραν τούτου, η ποσότητα μπορεί να αρκέσει για τις ανάγκες όλης της Ιταλίας. Για να μνημονεύεται το γεγονός, κτίστηκε μια εκκλησία προς τιμή του Αγίου Λαζάρου».
Ο Βρετανός ταξιδιώτης John Locke, που αποβιβάστηκε στην Κύπρο στις 26 Ιουλίου 1553, γράφει:
«Αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι Σαλίνη….Η αλυκή είναι κοντά, δύο μίλια έκταση, πολύ απλή και επίπεδη. Ανήκει στους Βενετούς που την διαχειρίζονται στο όνομα του Αγίου Μάρκου και τα βενετσιάνικα πλοία που έρχονται στο νησί φορτώνουν αλάτι για την Βενετία. Κανείς άλλος σ’ολόκληρο το νησί δεν δικαιούται να αγοράσει αλάτι εκτός από τους Βενετούς. Η περιοχή φρουρείται τη νύχτα….. Παρά την ποσότητα που μεταφέρουν ολόχρονα τα πλοία, περαμένει αρκετή ώστε να γεμίσουν ακόμη εννέα ή δέκα πλοία και υπάρχουν στοίβες για δύο χρόνια που αξίζουν πολύ χρυσό.»
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
