Δυστυχώς, δεν είναι φήμες. Υπάρχουν μάρτυρες μιας θλιβερής πραγματικότητας που συντελείται εδώ και κάποιες βδομάδες στην ελεύθερη Αμμόχωστο και στη ΣΕΔΙΓΕΠ στο Παραλίμνι. Άνθρωποι της περιοχής, Ε/κ και ξένοι, σχεδόν όλοι τους οικογενειάρχες, ψάχνουν στον κάλαθο της ΣΕΔΙΓΕΠ Παραλιμνίου για λίγα λαχανικά, ντομάτες, αγγουράκια, ένα καρπούζι, ένα πεπόνι των προηγούμενων ημερών που έμειναν απούλητα και ρίφθηκαν στον κάδο των σκουπιδιών.
Σύμφωνα με γεωργούς- μέλη της ΣΕΔΙΓΕΠ, όπως οι κ. Γεώργιος Α. Μουλαζίμης και Γεώργιος Ττάκας, συναντούν ανθρώπους στα θερμοκήπια ή τα χωράφια που εγκατέλειψαν φυτείες με ζαρζαβατικά, να προσπαθούν να συλλέξουν μελιτζάνες, κρεμμύδια, πιπέρια κ.λπ., τα οποία να είναι σε κατάσταση που να μπορούν να φαγωθούν. «Είναι ένα εφιαλτικό καλοκαίρι, για τον αγροτικό κόσμο, αλλά και τον πληθυσμό στην ελεύθερη Αμμόχωστο.
Μόλις χθες ήρθε στο γραφείο μου ένας γνωστός μου, άνεργος ξενοχοδοϋπάλληλος με οικογένεια. Με σκυφτό το κεφάλι, ντρεπότανε που μου το ζήτησε, μου είπε να του φυλάγω λίγα πράγματα της προηγούμενης μέρας. Να μην σκύβει στον κάλαθο σαν το ζώο», δήλωσε στον «Φ» ο Γραμματέας της ΣΠΕ Παναγιώτης Μαούρης. Και πρόσθεσε πως «μετά που διαπίστωσαν τι γίνεται βάζουν σε χάρτινα κασόνια ανανάδες και λαχανικά, δίπλα από τους καλάθους, ώστε να μην εξευτελίζονται οι άνθρωποι, μαζεύοντας μέσα από τους κάδους». «Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα.
Με ένα σημαντικό αριθμό κατοίκων στην Αμμόχωστο να είναι αγρότες και αυτό το καλοκαίρι με μηδαμινά εισοδήματα και ταυτόχρονα μεγάλο αριθμό υπαλλήλων σε ξενοδοχεία να παραμένουν άνεργοι, τα πράγματα για μια μερίδα του πληθυσμού είναι τραγικά. Ο κόσμος προσπαθεί με κάθε τρόπο να τα βγάλει πέρα», είπε ακόμη ο κ. Μαούρης.
«Νιώθουμε απελπισία»
Σύμφωνα με τον γεωργό Γεώργιο Ττάκα «πλέον οι άνθρωποι της αγροτιάς στην ελεύθερη Αμμόχωστο αισθάνονται τρομακτικά μόνοι και απελπισμένοι. Από την άνοιξη φυτεύουν μπας και πιάσουν «μια καλή» και βγάλουν πέντε δεκάρες», να μπορούν να πληρώνουν τα βασικά και τους λογαριασμούς τους. Αλλά μάταια. Πήγαν να ακριβώσουν μια σταλιά οι ντομάτες και αμέσως κουβάλησαν από την Ευρώπη και την Τουρκία», προσθέτει.
«Το μόνο που πετύχαμε είναι να παχύνουμε τα κοπάδια και τα κοτέτσια των Κοκκινοχωριών. Βαρέθηκαν τα ζώα και τα πουλερικά να τρώνε καρπούζια, πεπόνια και ντομάτες. Γέμισαν οι χωματερές. Ούτε δεκάρα δεν βγάζουμε. Τον χειμώνα δεν ξέρω πώς θα τα βγάλουμε πέρα», συνεχίζει ο κ. Μουλαζίμης. «Οι τουρίστες είναι λιγοστοί. Ο ντόπιοι μαζεύτηκαν. Η παραγωγή είναι πλεονασματική. Τα δεδομένα για τον αγροτικό κόσμο θα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο στη συνέχεια του έτους, προβλέπει ο Γραμματέας της ΣΕΔΙΓΕΠ Παραλιμνίου.
«Τα αγγουράκια 15 – 20 σεντ χονδρικά. Εκεί σε αυτές τις τιμές και η ντομάτα τα τελευταία 24ωρα. Τα ξενοδοχεία κλειστά. Γάμοι δεν γίνονται. Κατρακύλησε και η τιμή της πατάτας στα 20 – 25 σεντ το κιλό. Το καρπούζι κόλλησε εδώ και καιρό στα 13 – 15 σεντ. Το λουβί ένα ευρώ και 20 σεντ από τα τρία – τέσσερα ευρώ που ήταν άλλες χρονιές. Όσοι δεν μας πιστεύουν να κοπιάσουν να δουν τα λογιστικά μας κιτάπια», δηλώνει επίσης ο Γραμματέας της ΣΕΔΙΓΕΠ Παραλιμνίου, επισημαίνοντας πως για όλα σχεδόν τα προϊόντα που μας ανέφερε το συνολικό κόστος παραγωγής είναι πέραν του διπλάσιου, από τη χονδρική τιμή που αναγκάζονται να τα πουλήσουν λόγω υπερπαραγωγής.
«Δεν ξέρουμε πόσο ακριβώς αλλά ξέρουμε ότι ο κόσμος στη Λευκωσία και στα υπόλοιπα αστικά κέντρα, τρώγει πολύ ακριβότερα τα βασικά προϊόντα. Αυτό είναι γεγονός, αλλά δεν φταίει κανένας αγρότης γι’ αυτό. Ούτε στα Κοκκινοχώρια, αλλά ούτε και σε κάποια άλλη επαρχία. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι, ας ψάξουν να βρουν πού είναι το λάθος», συμπλήρωσε ο κ. Παναγιώτης Μαούρης.
«Ήμασταν μαθημένοι να παράγουμε και τουλάχιστον να ζούμε με αξιοπρέπεια. Άλλοι πάλι, ως συνταξιούχοι, με την παραγωγή μας συμπληρώναμε τη σύνταξη, ζούσαμε πιο άνετα και στηρίζαμε όσο μπορούσαμε και τα παιδιά μας. Τώρα πια όλα αυτά χάθηκαν. Τα παιδιά μας που δούλευαν στα ξενοδοχεία, τα περισσότερα είναι άνεργα. Τα πράγματα δεν είναι καλά. Ο κόσμος μαζεύτηκε πολύ οικονομικά, νιώθοντας αβεβαιότητα για το φθινόπωρο και τον χειμώνα που έρχονται. Αυτά δεν είναι τα Κοκκινοχώρια που ξέραμε. Αυτή δεν είναι η ζωή που συνηθίσαμε να ζούμε, εδώ στα Κοκκινοχώρια», ήταν λόγια που επίσης ακούσαμε χθες το πρωί στη ΣΕΔΙΓΕΠ Παραλιμνίου.
«Αγοράζω ευχές για τον γιο μου»
Έχοντας τον γιο του κατάκοιτο, λόγω ανίατης ασθένειας και τη νύμφη του άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλο, με ένα μικρό αγοράκι, συγκινεί με τη στάση του την τοπική κοινωνία στην οποία ζει. Σχεδόν κάθε απόγευμα ο συγκεκριμένος αγρότης στα Κοκκινοχώρια φιλεύει με πεπόνια και καρπούζια τους γείτονες και τους φίλους του στο χωριό. Πρόσφατα τον ρώτησε ένα φιλικό του πρόσωπο γιατί δεν δοκιμάζει να πουλήσει λίγα, μιας και έχει και τόσο μεγάλη οικονομική ανάγκη. «Δεν βαριέσαι. Δεν έχουν πούληση. Ενώ που τα χαρίζω στον κόσμο αγοράζω ευχές για τον γιο μου», ήταν η συγκλονιστική απάντηση αυτού του συνταξιούχου, ταλαιπωρημένου γεωργού σε ένα χωριό στην ελεύθερη Αμμόχωστο…
Πηγή: Philenws/Πάμπος Βάσιλας
