( Νέα σειρά κειμένων όπου μεταφέρω προς τους νέους κάποιες ιδέες-θέσεις, με σκοπό να έχουν μια καλύτερη ζωή από τους πιο παλιούς).
Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το μέτρο δεν ήταν ποτέ στις πρακτικές της εκάστοτε νεολαίας. Ο αυθορμητισμός των νεανικών χρόνων δεν αφήνει περιθώρια για μετρημένες σκέψεις και συντηρητικό τρόπο ζωής.
Οι νέοι της κάθε εποχής από τη φύση τους θέλουν συνεχώς να έχουν νέες εμπειρίες. Πολλές φορές δε σκέφτονται σε βάθος το τι θα κάνουν και γιατί. Μπαίνουν στην περιπέτεια για να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους. Το ρίσκο είναι αποκλειστικά δικό τους.
Το ξενύχτι, το φαγητό η κατανάλωση γίνονται συνήθειες που η μια συμπληρώνει την άλλη, σ’ένα δρόμο που μοναδικός σκοπός είναι η απόκτηση εμπειριών και συχνά η άσκοπη συσσώρευση προβλημάτων.
Η εξάρτηση από το διαδίκτυο προσφέρει μιαν άνευ προηγουμένου ευκαιρία για δραπέτευση από τον κόσμο της πραγματικότητας σε ένα ατελειώτο παίδεμα που δεν έχει πάντα ιδανική κατάληξη. Οι επιλογές είναι τόσες που στο τέλος ξεχνάς από πού ξεκίνησες και πού ήθελες να καταλήξεις.
Σε θέματα σπουδών, όταν έρθει η ώρα για μετάβαση στο εξωτερικό, είναι πεδίο άσκησης. Τα πτυχία που ονειρεύονται να κατακτήσουν κυμαίνονται από τη μία επιστήμη μέχρι την εντελώς αντίθετή της. Ο επηρεασμός από τους φίλους και η συνεχής αλλαγή των προτεραιοτήτων της αγοράς, φέρνει και το φαινόμενο της μεταπήδησης από τον ένα κλάδο στον άλλο.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η δραστηριοποίηση των νέων σε πολλούς κλάδους τους δημιουργεί ένα σύνδρομο υπερβολής που δεν μπορούν να ελέγξουν.Νομίζουν ότι όλα μπορούν να τα έχουν ή να τα κάνουν και στο τέλος νοιώθουν το κενό της μη ικανοποίησης.
Πολύ λιτά μας τα είπε ο Αριστοτέλης. «Υπεροχής γαρ επιθυμεί η νεότης».
Η συμβουλή από τους γονείς και γενικά μεγαλύτερους είναι εκτός εφαρμογής. Νοιώθουν ότι με τις πολλαπλές γνώσεις που έχουν και το γεγονός ότι ζούν σε εποχή πολύ πιο προχωρημένη από την παλιά τους κάνει να μη θέλουν να ακούσουν. Και πολλές φορές τους παίρνει χρόνια για να πάθουν και να μάθουν πράγματα που αν άκουγαν από την αρχή θα τους βοηθούσαν Η παροιμία το λέει καθαρά. «Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα».
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
