Το δικό του μήνυμα μέσω της σελίδα «Κάποτε στη Λάρνακα» έστειλε ο γνωστός Σκαλιώτης γιατρός Μάριος Κυριαζής ενόψει και του Κατακλυσμού που δεν θα μπορέσουμε να γιορτάσουμε όπως συνήθως.
Αναλυτικά το ποστάρισμα του:
Σαν πραγματικός Σκαλιώτης, θα γιορτάσω το Κατακλυσμό όπως μπορώ, έστω και αν η πανήγυρις έχει ακυρωθεί. Γι’ αυτό συνεχίζω τις αναρτήσεις μου για το θέμα, ελπίζοντας ότι και οι άλλοι Λαρνακείς θα γιορτάσουν μαζί μου. Λοιπόν ο Δρ. Γ. Κ. Γιαγκουλλής (Ρίζες και Ιστορία, 2002), υποστηρίζει για τον Κατακλυσμό της Λάρνακας:
«… Θέλω να πιστεύω ότι η πρώτη αρχή του Κατακλυσμού πρέπει να τοποθετηθεί στα 1918, αν και θαλασσοπανήγυρεις γίνονταν και προηγουμένως. Η πρώτη Γιορτή έγινε στις 10 Ιουνίου του 1918, με πρωτοβουλία του ιστοριοδίφη Νεοκλή Κυριαζή. Η γιορτή έγινε στο «μεϊτάνι» (πλατεία) της Εμπορικής Λέσχης, όπου στήθηκε, “ταβλαρκά” (εξέδρα), όπως αναφέρει ο Χρ. Θ. Παλαίσιης. Παρευρίσκονταν μεταξύ άλλων, ο αρμοστής, διοικητές, δημοσιογράφοι και πλήθος κόσμου. Κριτής των “μιάλων” (απαγγελίες) και των “μιτσιών” (τσιαττίσματα), ορίστηκε ο γνωστός ποιητής Ιωάννης Περδίος. Το πρόγραμμα περιελάμβανε διαγωνισμό για τα καλύτερα λευκαρίτικα κεντήματα, διαγωνισμό ζωγραφικής και καλαθοποιίας, διαγωνισμό καλύτερης γυναικείας φορεσιάς, διαγωνισμό ομορφιάς, μακριών μαλλιών (βρουλλιών) κ.ά. Δεν έλειπαν βέβαια οι χοροί, οι ναυτικοί και οι κολυμβητικοί αγώνες. Στους ποιητικούς διαγωνισμούς έλαβαν μέρος οι Αυγορίτες ποιητάρηδες, Χρ. Παλαίσιης, Τσόκκος, Σιεφταλής και Κακουλλής, ο Βίγγος (Λειβάδια) και ο Παπαμιχαήλ Σιάλος (Πατρίκι). Νικητής κρίθηκε ο Παλαίσιης. Έκτοτε έγιναν στη Λάρνακα πολλοί ποιητικοί διαγωνισμοί, για τους οποίους δυστυχώς δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες».
Αυτός ο Ιωάννης Περδίος έγραψε και ποίημα που εγκαινιάζει τον επίσημο Κατακλυσμό (Εφημερίδα ‘Μαστίγιο’ 22/6/1918):
«Εις στην Σκάλα μας επήραν για κριτάς, Για να κρίνουμε τους νέους ποιητάς».
Χάρις στον Κυριαζή, και τον Νίκο τον αγά μου
Πήγα με κριτάς μαζί, σαν εκάθομουν στ’ αυγά μου
Με σηκώσαν απ’εδώ, και στην Λάρνακα με πήραν
Για ν’ακούσω και να δώ, των Κυπρίων μας την λύραν…
…Κι αοιδούς μας λαϊκούς, ήκουα που κελαδούσαν
Κι εμαγεύεσο ν’ακους, την αγροτικήν των Μούσαν….
