Ο Νίκος Παναγιώτου θυμάται μετά από 13 χρόνια την κατάκτηση του κυπέλλου: «Ήμουν σίγουρος όταν πήγαμε στα πένλατι»

Σαν σήμερα πριν από 13 χρόνια η Ανόρθωση κατακτά το κύπελλο απέναντι στην ΑΕΛ στη διαδικασία τον πέναλτι με 5-3, με πρωταγωνιστή τον τότε τερματοφύλακα της ομάδας Νίκο Παναγιώτου.

Το LarnakaSports επικοινώνησε με τον πρώην πορτιέρο και ήρωα της συγκεκριμένης βραδιάς, Νίκο Παναγιώτου για να μας περιγράψει τις αναμνήσεις που του φέρνει αυτή η κατάκτηση του Κυπέλλου, μιας και ήταν ο τελευταίος του τίτλος με την φανέλα της «Κυρίας».

Διαβάστε αναλυτικά τα όσα μας είπε για την 17 Μαΐου  του 2003 

Κύριε Νίκο σαν σήμερα πριν 13 χρόνια η Ανόρθωση πανηγυρίζε την κατάκτηση του Κυπέλλου, με εσάς να είστε ο πρωταγωνιστής εκείνης της βραδιάς…

«Κάθε τίτλος έχει τις ιδιαιτερότητες του έτσι και το κύπελλο απέναντι στην ΑΕΛ. Συγκεκριμένα για μένα ήταν ο τελευταίος μου με την φανέλα της Ανόρθωσης και ήμουν πολύ χαρούμενος που μαζί με τους συμπαίχτες μου και με τη δική μου προσφορά δώσαμε αυτή την χαρά στον κόσμο της Ανόρθωσης».

Τι άλλη ιδιαιτερότητα είχε αυτός ο τίτλος;

«Προπονητής μας τότε ήταν ο κ. Ανδρέας Μιχαηλίδης ο οποίος έχασε δύο τίτλους από την Ανόρθωση όταν ήταν στην Ομόνοια και όταν ήρθε κοντά μας παρά ένα παιχνίδι θα καταφέρναμε να κάνουμε νταμπλ εκείνη την χρονιά και χρωστούσαμε κάτι στον κ. Μιχαηλίδη και ευτυχώς για μας καταφέραμε να του δώσουμε την χαρά να πανηγυρίσει στην προπονητική του καριέρα μαζί με τους συνεργάτες του ένα τίτλο».

Ποιες αναμνήσεις και ποια συναισθήματα σας ξυπνά αυτή η συγκεκριμένη μέρα της κατάκτησης του Κυπέλλου;

«Αρχικά χαρά, έρχονται αναμνήσεις, όπως το άγχος του παιχνιδιού, η χαρά όταν μπήκαμε στο γήπεδο και είδαμε ένα ΓΣΠ γεμάτο από κόσμο στα γαλαζοκίτρινα και στα κυανόλευκα. Ειδικά όταν τελείωσε το παιχνίδι και ήμασταν νικητές, αυτή η χαρά που δώσαμε στον κόσμο της Ανόρθωσης, που ακόμα την βλέπω στα μάτια τους, με κάνει ακόμα πιο χαρούμενο γιατί ήταν στιγμές που κάθε παίκτης θέλει να ζήσει».

Ήσασταν και ο πρωταγωνιστής εκείνης της νύχτας, ποια ήταν τα συναισθήματα σας όταν έληξε η κανονική διάρκεια του αγώνα και θα πηγαίνατε στα πέναλτι;

«Ήμουν σίγουρος όταν πήγαμε στα πέναλτι ότι θα ήμασταν κυπελλούχοι, γιατί ήξερα ότι οι συμπαίκτες μου που καλέστηκαν να χτυπήσουν τα πέναλτι είχανε “κρύο” αίμα στις φλέβες τους και εγώ από την πλευρά μου έπρεπε να καταφέρω να αποκρούσω 1-2 πέναλτι για να στεφθούμε κυπελλούχοι. Ευτύχησα να αποκρούσω το πρώτο και δεν χρειάστηκε να χτυπηθεί το 5ο από πλευράς ΑΕΛ και στεφθήκαμε κυπελλούχοι».

Το πέναλτι που αποκρούσατε ήταν του Αλέξη Γαρπόζη, είχατε κάνει κάποια μελέτη από πριν για το που χτυπάνε τα πέναλτι, ή λειτουργήσατε με ένστικτο;

«Προσπαθούσα να διαβάσω τον κάθε ποδοσφαιριστή, στην ποδοσφαιρική γλώσσα να “ψαρέψω” τον παίκτη που θα χτυπήσει. Ευτύχησα να διαβάσω σωστά τον αντίπαλο και να αποκρούσω το πέναλτι».

Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου πως ήταν τα πράγματα με το που φτάσατε στη Λάρνακα;

«Τα πανηγύρια κάθε τίτλου στους δρόμους και να βλέπεις όλο τον κόσμο να σε συγχαίρει είναι κάτι ξεχωριστό. Έγινε μία φιέστα εκεί στο γήπεδο μας, με το που μπήκαμε στη Λάρνακα από τον Άγιο Γεώργιο μέχρι το “Αντώνης Παπαδόπουλος”  ήταν γεμάτο κόσμος, ήταν στιγμές οι οποίες που μόνο σε ομάδες μεγάλες με τόσο κόσμο μπορείς να ζήσεις και μετά ακολούθησε ένα πάρτι στα μπουζούκια με όλους τους συντελεστές της μεγάλης επιτυχίας».

Τέλος τι ήταν αυτό που κρατήσατε από αυτόν τον τίτλο;

«Σίγουρα ήταν η χαρά που δώσαμε στο τιμ του κ. Μιχαηλίδη και η μεγάλη χαρά που δώσαμε στον κόσμο της Ανόρθωσης».

Larnakaonline Sports