Τ’ απωθημένα ενός εβδομηντάρη – αυτοσυντήρητος σημαίνει ελευθερία
Μέσα από την ατελείωτη βαναυσότητα στην πορεία για επιβίωση, ο άνθρωπος συναντά, πολεμά και οφείλει να υπερβεί εμπόδια και δυσκολίες, για να μπορέσει να ολοκληρώσει την πορεία του. Με αυτά και αυτά και προτού το συνειδητοποιήσει, φτάνει μια μέρα που ο ομφάλιος λώρος με τη δουλειά και τις υποχρεώσεις της κόβεται, οπόταν βρέθεται μόνος του ( Μόνος του με κεφαλαίο Μ) να αντιμετωπίσει το βραχύ, συχνά, μέλλον του.
Η προετοιμασία γι’ αυτή την περίοδο, αν δεν γίνει έγκαιρα και σωστά, θα έχει σαν επακόλουθο την αντιμεώπιση προβλημάτων, που στην τρίτη ηλικία δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα. Η βιολογία παίζει το ρόλο της και η ψυχολογία επίσης.
Έτσι, η σύνεση και ο προγραμματισμός είναι δυο λέξεις που έχουν την αξία τους. Ο άνθρωπος, αφού χωνέψει ότι «δε θα ζει με τα βουνά» και ότι στην απλότητα κρύβεται η αξία των μεγάλων αγαθών, πρέπει να κάνει τις επιλογές του. Για να μπορεί να είναι αυτάρκης και ανεξάρτητος. Να μην εξαρτάται από κανένα, ούτε και από τα παιδιά του. Να μπορεί να κάνει μόνος του τις δουλειές, να έχει τις απαραίτητες διευκολύνσεις ( αποφεύγω τη λέξη πολυτέλειες) και να έχει ενεργητικό ρόλο στην κοινωνία που ζει. Αφού η γνώση του σε αυτή την ηλικία μπορεί να προσφέρει πολλά και σε πολλούς.
Περιληπτικά έγραψα τα πιο πάνω. Και λιτά. Όπως πρέπει να είναι η ζωή του καθενός εβδομηντάρη. Μακριά από τη μιζέρια και την αχρείαστη μεμψιμοιρία. Παρέα πάντα με την αισιοδοξία, την αγάπη και το πείσμα για ζωή. Οι δυσκολίες, οι αρρώστειες και τα βάσανα για τον καθένα έχουν τη δική τους διάσταση. Ανάλογα με τη ψυχική δύναμή του.
Όταν τα καταφέρει να τα φέρνει βόλτα μόνος του, τότε θα δεί και την αξία της πραγματικής ελευθερίας.
ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
