Toν άφησαν χωρίς τη σύνταξη ανικανότητας
Εικόνα πλήρους απουσίας ευαισθησίας, παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο το Ιατροσυμβούλιο αποφάσισε να κόψει τη σύνταξη ανικανότητας προσώπου, το οποίο λαμβάνει βοήθεια από το κράτος, από το 2004, όταν κρίθηκε πως ταλαιπωρείτο από σοβαρά προβλήματα όρασης και δεν μπορούσε πλέον, σε ηλικία, τότε, 42 χρονών, να ασκεί το επάγγελμα του πελεκάνου.
Όπως προκύπτει από την απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου, όπου προσέφυγε ο εν λόγω πολίτης, το 2004, το Οφθαλμολογικό Ιατρικό Συμβούλιο γνωμάτευσε ότι ήταν ικανός να ασκεί το επάγγελμά του με περιορισμένο ωράριο και ο διευθυντής Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, υιοθετώντας τη γνωμάτευση του Ιατρικού Συμβουλίου, ενέκρινε την αίτηση για σύνταξη ανικανότητας σε ποσοστό 75%.
Η επανεξέταση, το 2008, δεν διαφοροποίησε τα δεδομένα. Το 2016, το εν λόγω πρόσωπο προσκόμισε στις αρμόδιες υπηρεσίες έκθεση του θεράποντος ιατρού του, ο οποίος γνωμάτευσε ότι είναι ανίκανος για την άσκηση του επαγγέλματός του. Ωστόσο, το Οφθαλμολογικό Ιατρικό Συμβούλιο γνωμάτευσε ότι πλέον ήταν ικανός για εργασία και συνεπεία αυτής της γνωμάτευσης, ο διευθυντής Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων τερμάτισε την καταβολή της σύνταξης ανικανότητας. Αυτή την απόφαση κλήθηκε να εξετάσει το Δικαστήριο.
Η Δικαστής η οποία επιλήφθηκε της προσφυγής, κ. Α. Ευσταθίου, διαπίστωσε ότι «δεν προκύπτει οτιδήποτε που να τεκμηριώνει ότι το Ιατροσυμβούλιο προέβη σε δέουσα και επαρκή έρευνα της περίπτωσης του αιτητή. Ο αιτητής από το 2004, στη βάση του Ιατροσυμβουλίου και με αναφορά ότι είναι ανόφθαλμος στον δεξιό οφθαλμό, χαρακτηρίζετο ως ικανός για άσκηση του επαγγέλματος του σε περιορισμένο ωράριο. Χωρίς να επέλθει οποιαδήποτε διαφοροποίηση, αλλά αντίθετα και πέρα από την πλήρη απώλεια όρασης του αιτητή στον δεξιό οφθαλμό, ο θεράπων ιατρός του αιτητή σε σχέση με τον αριστερό οφθαλμό, αναφέρθηκε σε δακρύρροια, φωτοφοβία, αίσθημα ξένου σώματος, μυωπικό αστιγματισμό και γενικά ευερέθιστο μάτι».
Καταληκτικά, το Δικαστήριο, ακυρώνοντας την απόφαση τερματισμού της καταβολής της σύνταξης ανικανότητας, έκρινε πως η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν αποτέλεσμα ελλιπούς διερεύνησης και ανεπαρκούς αιτιολογίας.
Πηγή: Φιλελεύθερος
