Η 20χρονη που εγκατέλειψε την πόλη και ζει το όνειρο της δίπλα στα ζώα της
«Είμαστε το τρίτο σπίτι που θα δεις, αυτό με τις πολλές ελιές», ανέφερε καθώς εξηγούσε το δρόμο και μόλις το αυτοκίνητο έπιασε χωματόδρομο. «Νομίζω πως έκανα λάθος, μπήκα σε χωματόδρομο και δεν βλέπω σπίτια», λέω και προς έκπληξή μου, απαντά πως πάω σωστά. «Ποιος στις μέρες μας αποφασίζει να ζήσει στη μέση του πουθενά και μάλιστα, κάπου που δεν έχει άσφαλτο;» διερωτώμαι και προσπαθώ να αποφύγω, μάταια όμως, μία λακκούβα.
Κι ενώ ευχαριστώ το Θεό, που δεν έκλεισα τη συνέντευξη βράδυ, ξεχύνεται μπροστά μου ένα πανέμορφο πράσινο τοπίο, με χαμηλή βλάστηση και διάσπαρτα άγρια δέντρα. Σε λίγο εμφανίζεται και το τρίτο σπίτι… Αυτό με τις πολλές ελιές. Ένα αγρόκτημα σε αρκετή απόσταση από τα άλλα δύο. Τόσο κοντά, μα τόσο μακριά από την πόλη. Στην γεωργική περιοχή της Παναγίας των Αμπελιών, στην Αραδίπου.
Στη μεγάλη αυλή, περιμένει μια νεαρή χαμογελαστή κοπέλα, με πολύ ήρεμο πρόσωπο πλαισιωμένη από τρία σκυλιά. «Πες μου ότι δεν μένεις μόνη σου εδώ», ήταν το πρώτο που της είπα. «Μένω με τους γονείς μου, αλλά δεν θα με ένοιαζε να μείνω μόνη μου. Κοίτα πόσο ωραία είναι», απαντά εύθυμα.
Όταν διευθετούσαμε τη συνέντευξη με την Αγγέλικα Ηλιάδη, dog groomer (καλλωπίστρια σκύλων) από τη Λάρνακα, που έχει πάθος με τα ζώα και έκανε προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το σκύλο της, δεν μπορούσα να φανταστώ αυτό που θα συναντούσα. Βασικά υπήρχε μια επιφύλαξη, επειδή μου φαινόταν πάντα κάπως, να έχει κάποιος προφίλ στα social media στο κατοικίδιό του.
Είναι οι προτροπές φίλων, που οδήγησαν στο κατώφλι της… Και είχαν δίκιο, διότι το εικοσάχρονο αυτό κορίτσι, πάει κόντρα στις προσταγές της εποχής. Έπεισε τους γονείς της να μετακομίσουν στην εξοχή, έκανε το πάθος της τρόπο ζωής και αφιερώθηκε στη διάσωση και τη φροντίδα των ζώων.
