Παρακαλώ το Θεό να ξυπνήσει από το κώμα σύντομα, να γυρίσει πίσω κοντά μας. Οι γιατροί μας λένε οτι χρειάζεται χρόνο…
Αυτή η γυναίκα περνάει πολύ δύσκολες στιγμές αλλά κάνει υπομονή γιατί δεν έχει άλλη επιλογή. Στεναχωριέται που ζει με τα παιδιά της σε ένα σπίτι ερείπιο με ποντίκια και παρακαλά το Θεό να κάνει καλά τον άντρα της για να μπορέσει να γυρίσει πίσω κοντά τους.
«Γεννήθηκα στις 8/1/1981 στη Λευκωσία και έχω έναν αδελφό. Ποτέ στη ζωή μου δεν φαντάστηκα πως κάποτε θα περνούσα τόσο δύσκολα, θα υπέφερα τόσο…
Παντρεύτηκα το 2003 και με τον άντρα μου, τον Χρίστο, αποκτήσαμε 6 παιδιά (5 αγόρια και 1 κορίτσι, ηλικίας από 18 ετών έως 23 μηνών). Πάντα είχαμε οικονομικά προβλήματα αλλά είχαμε την υγεία μας. Σήμερα όμως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα…
Στην αρχή ζούσαμε στα Λιβάδια, ωστόσο λόγω των μεγάλων οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζαμε, αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Τους τελευταίους 16 μήνες μένουμε σε ένα παλιό διαμέρισμα, στο ισόγειο πολυκατοικίας, στον παλιό προσφυγικό συνοικισμό Αγίων Αναργύρων. Πρόκειται για ένα εντελώς ακατάλληλο διαμέρισμα, να φανταστείτε η πολυκατοικία προορίζεται για κατεδάφιση.
Παρακαλώ το Θεό να ξυπνήσει από το κώμα σύντομα, να γυρίσει πίσω κοντά μας. Οι γιατροί μας λένε οτι χρειάζεται χρόνο…
Έμεινα μόνη…
Μάνα και πατέρας για τα έξι παιδιά μας. Αλλά και το γεγονός ότι ζούμε σε ένα εντελώς ακατάλληλο διαμέρισμα με σκοτώνει. Πρέπει να σας πω βέβαια ότι κάποιοι άνθρωποι προσπάθησαν να μας βοηθήσουν και μας βρήκαν άλλο διαμέρισμα. Ήταν όμως στον τρίτο όροφο μιας πολυκατοικίας που δεν είχε ασανσέρ και δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να πάω με τα παιδιά. Θέλω απεγνωσμένα να μετακομίσω αλλά κάπου που να είναι καλύτερα, να μην δυσκολευόμαστε.
