«Μια κοπέλα την βίασαν ομαδικά δεκατρείς και αναγκάστηκαν να την πάρουν σε κλινική, διότι αιμορραγούσε. Τρομερό έννεν; Μια άλλη κοπέλα, ήταν παρθένα και την βίασαν κατά τρόπο άγριο και πήγε να πνιγεί στη θάλασσα. Μόλις που την πρόλαβαν. Τρομερό έννεν; Αυτό που διηγήθηκε προχτές η Χριστίνα, σε σας. Τρομερό έννεν; Είναι όλες ιστορίες τραγικές», λέει με θυμό και σφίγγει τις γροθιές.
Συνεχίζει και το στομάχι δένεται κόμπο… Λέει ότι κάποιοι πελάτες είναι κτήνη. Τους χωρίζει σε τρεις κατηγορίες. Σε αυτούς που βρίσκουν απόλαυση στον αγοραίο έρωτα, στους βιαστές και στους βασανιστές.
Δεν τα λέει, επειδή έτσι άκουσε. Δεν είναι αυθαίρετα συμπεράσματα. Είναι στοιχεία, αδιάσειστα. Είναι οι φρικιαστικές ιστορίες γυναικών, που έγιναν έρμαιο στις ορέξεις αρρωστημένων μυαλών. Στην Κύπρο, “την καταραμένη νήσο”, όπως τη χαρακτήρισε σε άρθρο του, ένα γαλλικό περιοδικό, που έκανε έρευνα για την εμπορία προσώπων στη χώρα μας.
Είναι όλες αυτές οι ιστορίες, που οδήγησαν στη δημιουργία του Cyprus Stop Trafficking. Μιας οργάνωσης που συστάθηκε στη Γενεύη και συνέβαλε στη διάσωση εκατοντάδων θυμάτων εμπορίας προσώπων. Η επικεφαλής της, η Ανδρούλα Χριστοφίδου Henriques, αφιέρωσε την τελευταία δεκαετία της ζωής της σε αυτόν τον αγώνα. Και πέτυχε πολλά…
