«Το μωρό δεν καταλάβαινε τίποτε. Ήταν κλινικά νεκρό… Ήταν η μοναχοκόρη μου…»
9 Ιανουαρίου 2006… Λίγες μέρες μετά την έλευση του νέου έτους και λίγες μέρες πριν, όπου μικρή Ραφαέλα Πετρίδου, θα έσβηνε την τούρτα των γενεθλίων της…
Ωστόσο η μοίρα της έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Λίγες μέρες πριν κλείσει τα 14 της χρόνια, η Ραφαέλα έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Δεν τα κατάφερε όμως, και τρεις μέρες μετά το τροχαίο στο οποίο ενεπλάκη ο πατέρας της, στο όχημα του οποίου ήταν συνοδηγός, η δεκατριάχρονη υπέκυψε στα τραύματα της, φεύγοντας για το μεγάλο ταξίδι…
Σήμερα συμπληρώνεται δεκατέσσερα χρόνια από την μαύρη μέρα της οικογένειας της Ραφαέλας, η μητέρα της οποίας πέρυσι μίλησε στον REPORTER στα πλαίσια αφιερώματος για τις ψυχές που χάθηκαν στην άσφαλτο, η οποία άνοιξε την καρδία της και μοιράστηκε μαζί μας τον δικό της Γολγοθά.
Όσα χρόνια και αν περάσουν για αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν τον παιδί τους, ήταν λες και ήταν χθες. Η πληγή δεν θα κλείσει ποτέ και ο πόνος, πάντα ο ίδιος… Εξάλλου, άλλο να χάνει το παιδί τη μάνα του και άλλο η μάνα το παιδί της.
Η καταραμένη μέρα…
Ήταν απόγευμα της 9ης Ιανουαρίου 2006… Αυτοκίνητο που οδηγούσε 21χρονος, από χωριό της επαρχίας Λευκωσίας, στη λεωφόρο Γιάννου Κρανιδιώτη, στα Λατσιά, συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πατέρας της Ραφαέλας, η οποία ήταν συνοδηγός.