Οι ροζ μπαλαρίνες και ο «κρεμασμένος» ήλιος του ρομαντικού εραστή της Λάρνακας

Πηγή : Νατάσα Χριστοφόρου – Reporter

Οι πανέμορφες ροζ μπαλαρίνες του, έχουν αγαπηθεί από πολλούς και έχουν προσελκύσει άλλους τόσους, στην αλυκή της Λάρνακας. Το ίδιο και οι ανατολές του, που αναδεικνύουν τις πιο όμορφες γωνιές της πόλης. Ο Λούης Περεντός, είναι ίσως ο πιο καλός πρεσβευτής της Λάρνακας, ένα από τα άτομα που την αγαπούν πιο πολύ και είναι… Λεμεσιανός.

«Από το 1971 ήρθα στη Λάρνακα, στα 23 μου. Είχα έρθει για έξι μήνες στη Λάρνακα, στη Λαϊκή Τράπεζα και έμεινα για σχεδόν 50 χρόνια. Παντρεύτηκα και έκανα οικογένεια εδώ. Αγαπώ πολύ την πόλη. Δεν μπορώ ν’ αναπνέω τον αέρα της να βλέπω την ανατολή και τη δύση στην αλυκή, να βλέπω τις ομορφιές της και να μην την αγαπώ».

Ο 71χρονος συγγραφέας και ποιητής, ο οποίος ήταν Διευθυντής τράπεζας, ξανάνιωσε μετά την αφυπηρέτησή του, όπως λέει στον REPORTER. Δεν έχει χάσει ανατολή ηλίου. Ξυπνά από τις 4:30 το πρωί, αρπάζει τη φωτογραφική του και αρχίζει να «ζωγραφίζει» με το φακό του την ιστορία της πολης.

«Η ιστορία της Λάρνακας είναι πολύ σημαντική. Πριν από εκατόν χρόνια ήταν ο κόμβος από τον οποίο ξεκινούσαν τα πάντα και διοικητικά και εμπορικά. Αγαπώ τις μικρές αποστάσεις και τη ζεστή της ατμόσφαιρα. Στη Λάρνακα έχουμε ένα Ζήνωνα Κιτιέα. Ξέρεις πόσα εκατομμύρια άτομα στον κόσμο ακολουθούν τη φιλοσοφία του; Είναι μεγάλη υπόθεση να λέμε ότι είναι δικός μας, από το Κίτιον».

Μια κουβέντα μαζί του, είναι αρκετή για αντιληφθείς ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που αγαπά βαθιά όχι μόνο τη Λάρνακα, αλλά ολόκληρο τον τόπο του. «Η Κύπρος μια είναι, εγώ αγαπώ όλη την Κύπρο», λέει και συγκινείται. «Μόλις ανοίξει η Αμμόχωστος, θα είμαι ο πρώτος που θα πάει εκεί να κατοικήσει».

Η αγάπη για τη φωτογραφία πώς προέκυψε;
Κάθε είδους τέχνης μου άρεσε από τον καιρό που ήμουν παιδί. Η φωτογραφία μου άρεσε πάντα, αλλά δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ. Όταν δούλευα στην τράπεζα, είχα δύο παιδιά να μεγαλώσω. Μόλις αφυπηρέτησα έπιασα τις κάμερές μου. Ασχολήθηκα και με τη ζωγραφική.

Το 1993, όταν χώρισα και έμεινα με τρία μωρά μόνος μου σπίτι, σκεφτόμουν τι έφταιξε. Έλεγα στον εαυτό μου «αν δεν είσαι καλά εσύ, πως θα είναι τα μωρά σου; Κάνε κάτι που ήθελες πάντα». Αγόρασα

τα πάντα που έχουν σχέση με τη ζωγραφική και άρχισα να ζωγραφίζω.
Ήμουν Ανώτερος Διευθυντής της Αlpha Bank. Μόλις αφυπηρέτησα άρχισα να φωτογραφίζω.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;
Μου αρέσει πολύ να φωτογραφίζω τα φλαμίνγκο. Φέτος δεν έχει πολλά, αλλά η αλυκή είναι πανέμορφη και χωρίς φλαμίνγκο. Μπορεί να φωτογραφήσεις και ανατολή και δύση, επειδή είναι προσβάσιμη.

Μου αρέσει να φωτογραφίζω και κτήρια όμως, όπως το ναό του Αγίου Λαζάρου. Είναι πανέμορφος. Όταν βρέχει αντικατοπτρίζεται στο δάπεδο και μπορείς να τον φωτογραφίζεις διπλό.

Και στο δρόμο Δεκέλειας έχει πολύ ωραία τοπία για να βγάλω. Μου αρέσουν πολύ και οι φοινικούδες. Πολλές φορές ζητώ κλειδιά από τους διαχειριστές πολυκατοικιών για να βγω στις ταράτσες, για να βγάλω την ανατολή.

Το πιο ωραίο κομπλιμέντο που έκαναν για μένα ήταν όταν μιλούσαν για μένα δύο άτομα και ο ένας ρώτησε «μα ο Λούης ο Περεντός, είναι αυτός που κρεμάζει τον ήλιο που τα δέντρα;» Τι ωραίο κομπλιμέντο, να κρεμάζεις τον ήλιο, την πηγή της ζωής από ένα δέντρο. Είναι απόλαυση για μένα η φωτογραφία, είναι η απόλυτη ελευθερία.

Εκδώσατε και αρκετά βιβλία…
Εξέδωσα 14 βιβλία, τα επτά είναι ποιητικές συλλογές, έκανα και δύο μελέτες για τη Λάρνακα. Η μία είναι τα αποτελέσματα των διαγωνισμών του κατακλυσμού, από το 1946-2004. Το άλλο βιβλίο είναι οι θεατρικές παραστάσεις της Λάρνακας από το 1879-1913. Βρήκα περίπου 100 προγράμματα της τότε εποχής από την Κίκα Λανγκ, η οποία ήταν συγγραφέας και δημοσιογράφος.

Εκείνη την περίοδο, υπήρχαν 4 θεατρικές αίθουσες και άλλες περίπου δέκα αίθουσες μεγάλων σπιτιών, που τις μετέτρεπαν σε σκηνές για θεατρικές παραστάσεις. Οι θίασοι τότε στην Ελλάδα, άρχιζαν περιοδείες με βαπόρια. Πήγαιναν Σμύρνη, μετά έρχονταν Κύπρο και μετά πήγαιναν Αλεξάνδρεια. Εκείνη την περίοδο, εδώ ήταν το λιμάνι και έρχονταν όλοι εδώ.

Έχω ελευθερία της έκφρασης, την οποία απέκτησα πριν δέκα χρόνια όταν αφυπηρέτησα. Όποτε έβγαζα ένα βιβλίο, είχα παρατηρήσεις γι’ αυτά που έγραφα. Στο γραφείο μου είχα και πάρα πολλούς πίνακες και μου έλεγαν «Δεν είναι γκαλερί εδώ, είσαι Διευθυντής Τράπεζας». Η ελευθερία της έκφρασης είναι η μεγαλύτερη μου κατάκτηση. Κατάκτηση, όχι δημιούργημα.

Και το μεγαλύτερο σας δημιούργημα;
Είναι τα δύο μου παιδιά μου. Δεν υπάρχει πιο καλό δημιούργημα από το να βλέπεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν. Όχι, για να γίνουν σαν εσένα και να ακολουθήσουν την ίδια καριέρα μαζί σου. Τα παιδιά πρέπει να κάνουν ότι θέλουν.

Μαζεύετε, όμως και παλιές φωτογραφίες. Πώς σκοπεύετε να τις αξιοποιήσετε;
Όταν αφυπηρέτησα άρχισα να μαζεύω φωτογραφίες από παλιές οικογένειες της Λάρνακας της Λεμεσού και παίρνω φωτογραφίες. Έχω 75 χιλιάδες φωτογραφίες. Προσπαθώ να τα αρχειοθετήσω. Αυτά θα καταλήξουν είτε στο ιστορικό αρχείο της Λάρνακας, είτε σε αυτό του Φοίβου Σταυρίδη.

Έχετε μεγάλη δράση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πώς προέκυψε αυτή η σχέση;
Είμαι πολύ μεθοδικός. Κάθε πρωί βγάζω 300 φωτογραφίες. Όταν πηγαίνω σπίτι, κάθομαι στον υπολογιστή και τις ξεχωρίζω. Αποφασίζω, ποιες θα δημοσιεύσω. Έχω ακόλουθους που περιμένουν να δουν τι θα βάλω. Κάνω μία με δύο αναρτήσεις τη μέρα. Όταν βλέπω κάποια σχόλια κάτω από τις αναρτήσεις μου θυμώνω. Για παράδειγμα βάζω ότι πρέπει να αλλάξει κάτι στη Λάρνακα και αρχίζουν οι σκαλιώτες να τσακώνονται με τους βαρωσιώτες.

Έχετε πει πολλές φορές σε συνεντεύξεις σας ότι ο κόσμος της Λάρνακας, είναι μίζερος. Γιατί το πιστεύετε αυτό;
Είμαστε πολλά μίζεροι στη Λάρνακα. Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Πριν από 2-3 χρόνια, ο προηγούμενος Δήμαρχος, μου ανέθεσε να κάνω ένα φιλμάκι για τον κατακλυσμό. Βρήκα φωτογραφίες από το 1928 και κάναμε έκθεση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Όταν ήταν τα εγκαίνια του κατακλυσμού, δεν μίλησε ο Δήμαρχος και μίλησα εδώ. Πήγε στο Δήμαρχο ένας επώνυμος και του είπε «δεν ντρέπεσαι; Έβαλες ένα Λεμεσιανό να μιλήσει για τη Λάρνακα;

Είστε εξ εκείνων που ασκούν σκληρή κριτική στα κόμματα…
Τα κόμματα στην Κύπρο δεν έχουν ιδεολογία. Το ΑΚΕΛ δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα, η ΕΔΕΚ δεν είναι σοσιαλιστικό κόμμα, το ΔΗΚΟ δεν είναι κεντρώο κόμμα και ο ΔΗΣΥ δεν είναι της δεξιάς. Υπάρχει, επίσης, οικογενειοκρατία. Την Κύπρο, διοικούν την 30 οικογένειες.