Καλό Ταξίδι Χρυστάλλα Κουμούσιη
Σκηνικό αρχαίας τραγωδίας σήμερα η Πάφος. Λέγαν οι παλιοί ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε ένα γονιό είναι να θάψει το παιδί του. Κι αυτό ακριβώς ήταν που έκανε σήμερα την Πάφο να ηχεί σα σκηνή αρχαίου θεάτρου. Φέρανε το άσπρο φέρετρο στο σπίτι με τη Χρυστάλλα ντυμένη νυφούλα. Όλα τα λουλούδια που κατέφθαναν ήταν ολόασπρα. Άρχισαν τα μοιρολόγια. Ένα μακρόσυρτο «Αααααααααααααα» κάλυψε τους θρήνους. Η μάνα, που μόνο αυτή ξέρει τι έχασε. Η κραυγή της μάνας που χάνει τη γή κάτω από τα πόδια της και την κόρη της να φεύγει στους ουρανούς. Μόνο αυτή φώναζε «δεν επέθανεν η κόρη μου. Μου τη σκότωσαν….». Έβγαινε ο θρήνος και έσκιζε τον ουρανό της Πάφου. Στην οδό Κάδμου παίχτηκε η τελευταία σκηνή της τραγωδίας. Για πρώτη φορά είδα σε κηδεία τόσους πολλούς νέες και νέους. Όλοι με την μεγάλη απορία στο μεσόφρυδο. “Γιατί;” Σκέφτομαι και πάλι. Υπάρχει η Δημοκρατία του Θανάτου; Υπάρχει η Θεία Δικαιοσύνη; Θα μάθουμε κάποτε γιατί έτσι και γιατί αλλιώς; Καλό σου ταξίδι Χρυστάλλα μας. ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
