Μια μητέρα που… ζωγράφισε το πορτραίτο του γιου της μερικές μέρες αφότου έφυγε από τη ζωή
«Έφυγες τόσο νωρίς για το ταξίδι που όλοι κάποτε θα κάνουμε…έφυγες και καίγεται η ψυχή μας, πολύ δύσκολος ο αποχωρισμός αγαπημένε μας Χρίστο…να ξέρεις όμως ότι πάντα θα ζούμε με την ελπίδα ότι θα ξανασυναντηθούμε…Να ξέρεις ότι η προσωρινή απώλεια πονά πολύ, τσουρουφλίζει τη ψυχή μας…»
Ο Χρίστος ήταν ένα υπέροχο παιδί που δυστυχώς έφυγε από τη ζωή προτού προλάβει να ζήσει, να χαρεί…
Τραυματίστηκε σε τροχαίο ατύχημα στις 7/3/2019 ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητο του προς το Δασάκι Άχνας (χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου). Σε κάποιο σημείο του δρόμου έχασε τον έλεγχο του οχήματος του με αποτέλεσμα να ανατραπεί στα χωράφια. Ωστόσο, ο Χρίστος υπέκυψε στα τραύματα του μια μέρα αργότερα, έφερε εσωτερική αιμορραγία.
Ο 26χρονος νέος, είχε χρυσή καρδιά, σεβόταν όλο τον κόσμο και τον αγαπούσε. Ήταν αυθόρμητος και ειλικρινής. Είχε πολύ όμορφα μάτια, γεμάτα δύναμη και φως.
Η μητέρα του όλες αυτές τις μέρες, ήθελε να κάνει κάτι για εκείνον, για να τον νιώσει δίπλα της ξανά…
Βρήκε τη δύναμη και ζωγράφισε το πορτραίτο του παιδιού της, όσο και αν πονούσε. Έκανε τα ίδια εκείνα μάτια, τα σπάνια μάτια… τα τόσο ξεχωριστά…
Δείτε εδώ την ανακοίνωση της Αστυνομίας για το τροχαίο που σημειώθηκε με θύμα τον Χρίστο…
Η κοπέλα του, η Ιωάννα, του στέλνει το δικό της μήνυμα…
«Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι “έφυγες” και ότι δεν θα σε δω ξανά. Μου λείπεις πολύ Χρίστο μου! Θα σε αγαπώ για πάντα!!!».
Το έγραψαν οι φίλοι του…
«Αφιερωμένο στον δικό μας άγγελο στον ουρανό, 7/3/2019…Στο Χριστούιν μας…Πως ήσουν άγγελος στη γη, ειν’ ένα δεδομένο! Αυθόρμητος, ειλικρινής, μα πάνω απ’ όλα ΜΑΧΗΤΉΣ, ν’ αλλάξεις τόλμαγες το πεπρωμένο!! Δεν ήθελες να ζεις μ’ απωθημένο…
Με δυο ματάρες θεϊκές, άναβες φλόγες στις καρδιές-ερωτικές και φιλικές- ω, το χαμόγελο στα χείλη, θαυμάζαμε όλοι μας, γνωστοί, οικογένεια και φίλοι!!
Ζήλεψε ο ουρανός-θαρρώ- το φως σου, τρικλοποδιά σου έβαλε και σκόρπισε σκοτάδι σε όλους μας, ο άδικος χαμός σου…
Άφησες πίσω σου κενό, απίστευτα μεγάλο…”Ήταν μωρό, ειχ’ όνειρα, να ζήσει έπρεπε κι άλλο…” Αυτά λοιπόν σκεφτόμουνα- για να ‘με ειλικρινής- τις πρώτες μέρες, δεν ήθελα να το δεχτώ-όσο κι αν πάλευα- με σκιάζανε φοβέρες…
Σαν φοίνικας- που λάτρευες- άνοιξες τα φτερά σου, ανέβηκες στους ουρανούς, τό’ λεγε η καρδιά σου!! Βιβλία έψαξα να βρω, πήγα και σε παπάδες, “πού πάει άραγε η ψυχή, τις πρώτες εβδομάδες;”
Τώρα, είμαι πλέον σίγουρη, πήγες στην Παναγία… Έφυγες, βάζοντας όλους εμάς, εις τη σωστήν πορεία… Μα κι η δική σου η ψυχή, κέρδισε παρρησία!! Μες τον παράδεισο ας γυρνάς, εις την ΑΘΑΝΑΣΊΑ!!
Να ανταμώσουμε ξανά, προσμένω νά’ ρθει η μέρα, μες το μυαλό, δεν έμεινε καμία πια φοβέρα…».
Πηγή: .ant1.com.cy
