Ήταν ξημερώματα όταν το τηλέφωνο της Nokubonga Qampi χτύπησε. Ξύπνησε τρομαγμένη. Εξάλλου, τα τηλεφώνηματα τέτοιες ώρες συνήθως δεν είναι για καλό. Αυτή η περίπτωση δεν αποτελούσε εξαίρεση στον παραπάνω βιωματικό κανόνα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν μια κοπέλα που της είπε ότι η κόρη της βιάζεται από τρεις άνδρες, όλοι τους γνωστοί στην ίδια.
Το κακοποιημένο κορίτσι βρισκόταν μόλις 500 μέτρα μακριά από το σπίτι του. Η πρώτη σκέψη της Nokubonga ήταν να καλέσει την αστυνομία, χωρίς ωστόσο να το σηκώσει κανείς. Έτσι, έλαβε δράση η ίδια. «Φοβόμουν, αλλά έπρεπε να πάω γιατί επρόκειτο για το παιδί μου», δηλώνει, συμπληρώνοντας: «Σκεφτόμουν ότι μπορεί να την έβρισκα νεκρή μέχρι να φτάσω, καθώς ήξερε τους βιαστές της, την ήξεραν κι εκείνη κι ίσως πίστευαν ότι αν ζούσε θα τους κατέδιδε στην αστυνομία».
Η Siphokazi, όπως είναι το όνομα της κοπέλας, είχε επισκεφθεί φίλους της σε ένα σπίτι στο χωριό της Νότιας Αφρικής που διέμενε. Όταν αποκοιμήθηκε και οι φίλοι της βγήκαν περίπου στις 01:30 το βράδυ, τρεις άνδρες από ένα διπλανό σπίτι που έπιναν όλο το βράδυ, της επιτέθηκαν.
Η Nokubonga πήρε ένα μαχαίρι από την κουζίνα της και κατευθύνθηκε στο σημείο του συμβάντος. Καθώς πλησίαζε στο σπίτι που βρισκόταν η κακοποιημένη κόρη της, άκουσε τις κραυγές της. Χρησιμοποιώντας το κινητό της για να βλέπει, μπήκε στο δωμάτιο που η Siphokazi ήταν πεσμένη στο πάτωμα, με τους βιαστές της τριγύρω.
«Φοβήθηκα. Απλώς έμεινα στην πόρτα και τους ρώτησα τι κάνουν. Μόλις με είδαν, κινήθηκαν απελητικά προς το μέρος μου και τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου», σημειώνει στο BBC η Nokubonga, αρνούμενη να μπει σε λεπτομέρειες για το τι συνέβη στη συνέχεια.
Για την ιστορία, αυτή η μάνα, μόλις μπήκε στο δωμάτιο, είδε τον έναν από τους τρεις να βιάζει την κόρη της και τους άλλους δύο με κατεβασμένα τα παντελόνια να περιμένουν τη σειρά τους. Σκότωσε τον έναν και τραυμάτισε τους άλλους δύο. Το δικαστήριο αρχικά την καταδίκασε για ανθρωποκτονία, όμως έπειτα από την κοινωνική κατακραυγή, η Nokubonga αφέθηκε ελεύθερη.
Σήμερα, την αποκαλούν «Λέαινα». Όχι τόσο γιατί έσωσε την κόρη της, μην υπολογίζοντας συνέπειες, όσο γιατί πια βρίσκει τη δύναμη να εύχεται για τους δύο φυλακισμένους βιαστές της κόρης της να «αλλάξουν και να εξελιχθούν μέσα από αυτό και να αποτελέσουν ζωντανό παράδειγμα για άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις».
Πηγή:Το Έθνος
