02/11/2018 Larnakaonline 0

Η Σκαλιώτισσα που άφησε πίσω της τη λογιστική κι έγινε εικαστικός με έργα σε διεθνείς εκθέσεις. Αυτή είναι η Νικολέτα Θεμιστοκλέους

Από την Μαριάννα Νικολάου

Καθώς καθόταν στο λογιστικό γραφείο της στο Λονδίνο, η Νικολέτα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα άλλαζε καριέρα και ότι μια μέρα η τέχνη της θα την οδηγούσε σε εκθέσεις στη Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι.

Η Νικολέτα Θεμιστοκλέους είναι μια νέα καλλιτέχνης, λαμπρό παράδειγμα ότι δεν είναι αργά να γίνεις αυτός που πάντα ονειρευόσουν. Η ζωγράφος που έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις σε Νέα Υόρκη, Μαϊάμι και Λονδίνο, ήρθε σε επαφή με την τέχνη της ζωγραφικής από τα σχολικά της χρόνια. Αυτό που την ενθουσίασε πιο πολύ ήταν η αφηρημένη τέχνη όπου έμαθε πώς μπορούσε βλέποντας κάτι φυσιολογικό και φαινομενικά απλό, να το μεταμορφώσει στον καμβά της σε κάτι μοναδικό και ανεξήγητο, διατηρώντας πάντα την αρχική του δομή.

Για το μέλλον της, διάλεξε ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο.

«Παρόλο που όλοι περίμεναν να ακολουθήσω τον κλάδο του Art and Design, εγώ ακολούθησα τον κλάδο των επιχειρήσεων και τότε ήταν που σταμάτησα να ζωγραφίζω. Έχασα την έμπνευσή μου, και μου πήρε περίπου πέντε χρόνια για να βρω τον εαυτό μου και να αντιληφθώ και να δεχτώ ότι η ζωγραφική ήταν αυτό που ήθελα να κάνω».

Η αρχή για τη νέα της ζωή, έγινε από ένα τυχαίο γεγονός.

«Μια μέρα καθώς δούλευα στο λογιστικό γραφείο στο Λονδίνο, μιλούσα με ένα πελάτη και η συζήτηση οδηγήθηκε στην τέχνη. Μου είπε ότι όταν μιλούσα για τέχνη το πρόσωπό μου έλαμπε και ότι φαινόταν πως αυτό γεννήθηκα να κάνω. Αυτό αναζωπύρωσε την αυτοπεποίθησή μου και άρχισα να ζωγραφίζω ξανά. Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ».

Εμπνέεται από όσα βλέπει, νοιώθει και βιώνει, από απλά καθημερινά πράγματα: Τους περαστικούς, την αρχιτεκτονική ενός κτηρίου, τη μουσική, και πιο πολύ από το νερό και τον τρόπο που αντανακλώνται τα φώτα και τα κτήρια μέσα του, ενώ ο Pablo Picasso είναι ένας από τους αγαπημένους της καλλιτέχνες, ο οποίος την έχει επηρεάσει.

«Πιστεύω ότι είναι ένας από τους πιο κυρίαρχους καλλιτέχνες με μεγάλη επιρροή. Δεν φοβήθηκε ποτέ να πειραματιστεί και να προκαλέσει τον εαυτό του αλλά και το κοινό του. Έψαχνε για νέα ερεθίσματα σε κάθε ευκαιρία και ο τρόπος που απομόνωνε την εικόνα σε κάποιο στοιχείο αποτυπώνοντας μόνο τη δομή του, έκανε το κοινό του να διερωτάται τι μπορεί να ήταν».

Όσο περνά ο καιρός, ομολογεί ότι δημιουργεί όλο και πιο αφηρημένους πίνακες, οι οποίοι συνήθως αποκλείουν οποιαδήποτε γνώριμη μορφή. Της αρέσει να κάνει τον κόσμο να χρησιμοποιεί τη φαντασία του και να δημιουργεί ιστορίες και εικόνες εμπνευσμένος από τη δουλειά της, διατηρώντας το μυστήριό της.

«Προτιμώ να κάνω τον κόσμο να νοιώθει παρά να σκέφτεται. Για μένα η τέχνη είναι τόσο φυσικό όσο και το να αναπνέω. Με τη ζωγραφική μου βρήκα τρόπο να εκφραστώ χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσω λέξεις. Δίνει φωνή στους φόβους μου, τα αισθήματά μου και τα πιο μεγάλα μου όνειρα. Η διαδικασία δημιουργίας λειτουργεί σαν κάθαρση για μένα αφήνοντας ό,τι νοιώθω να χυθεί σε ένα καμβά».

Μείζον σημείο στην καριέρα της ήταν η συμμετοχή της σε έκθεση στην Times Square στη Νέα Υόρκη μετά από περίπου δύο χρόνια από τότε που άρχισε ξανά να ζωγραφίζει.

«Για μένα το να παρουσιάσω τους πίνακές μου σε τεράστιες πινακίδες σε μια από τις πιο φημισμένες πόλεις του κόσμου, για χιλιάδες κόσμο ήταν κάτι που δεν θα μπορούσα ποτέ να ονειρευτώ. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω είναι το γεγονός ότι είμαι self taught artist. Το ότι δεν έχω σπουδάσει τέχνη δεν ανοίγει εύκολα πόρτες ειδικά για εκθέσεις σε γκαλερί στη Κύπρο, αλλά δυστυχώς η ευτυχώς στο εξωτερικό τα πράγματα είναι πιο εύκολα γιατί συχνά δεν κοιτάνε πτυχία, αλλά κατά πόσο τα έργα σου αξίζουν να εκτεθούν η όχι».

Στη Νικολέτα αρέσει οι πίνακές της να έχουν ένα συμπαγές περιεχόμενο, έτσι προσπαθεί σχεδόν κάθε φορά που δημιουργεί κάτι καινούριο να κάνει συνδυασμό υλικών για να δημιουργήσει ένα 3D effect. Παίρνοντας την τέχνη της ένα βήμα παραπέρα, έχει ξεκινήσει ένα καινούριο project στον κλάδο του fashion art, συνδιάζοντας τους πίνακές της με την βιομηχανία της μόδας. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία μιας συλλογής με είδη σπιτιού (homeware) και είδη ένδυσης, με τους πίνακές της να τυπώνονται σε υφάσματα.

Όταν παλεύει με το μπλε, είναι ευτυχισμένη, ίσως επειδή βρήκε πού πραγματικά ανήκει. Τώρα απολαμβάνει τη δουλειά της και ευελπιστεί στο μέλλον να καταφέρει να κάνει μια έκθεση των έργων της στη γενέτειρά της, την Κύπρο.