«Κάθε 11 του Ιούλη η πληγή αιμορραγεί ξανά… Ζούμε ξανά το ίδιο σκηνικό σαν να μην πέρασε μια μέρα»

Το χρονικό

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011 τα ξημερώματα…

Σημειώθηκε έκρηξη σε 96 εμπορευματοκιβώτια με πυρίτιδα, τα οποία είχαν στοιβαχτεί σε υπαίθριο χώρο στη ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί. Λίγη ώρα αργότερα, δεκάδες ασθενοφόρα, πυροσβεστικά οχήματα και οχήματα του στρατού, άρχισαν να καταφθάνουν στο χώρο, προσπαθώντας να κατασβήσουν τις εστίες φωτιάς.

Από την ισχυρή έκρηξη, καταστράφηκε ο κύριος ηλεκτροπαραγωγός σταθμός που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στη Ναυτική Βάση, με αποτέλεσμα όλη η Κύπρος να μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.

Οι περισσότεροι τραυματίες είχαν διακομιστεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού, μικρός αριθμός διακομίστηκε στο Νοσοκομείο Λάρνακας, ενώ πλήρης ήταν ο συντονισμός μεταξύ των Νοσοκομείων. Σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχασαν τη ζωή τους 13 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 62, ένας εκ των οποίων πολύ σοβαρά. Οργή, θλίψη και βαρύ πένθος σκόρπισε στο νησί. Οργή για την απώλεια λήψης μέτρων, οργή για τον άδικο χαμό τόσων ανθρώπων. Χιλιάδες συμπατριώτες μας συγκεντρώνονταν καθημερινά έξω από το Προεδρικό, διαμαρτυρόμενοι για την έκρηξη.

Οι περισσότεροι συγγενείς δεν μιλούσαν. Ήταν αμίλητοι. Μόνο έκλαιγαν. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν το κακό που τους βρήκε.

Οι νεκροί είναι:

Πλοίαρχος Ιωαννίδης Ανδρέας (Διοικητής Ναυτικού)

Αντιπλοίαρχος Λάμπρου Λάμπρος (Διοικητής της Ναυτικής Βάσης)

Ανθυπασπιστής Κλεάνθους Κλεάνθης

Κελευστής Ηρακλέους Μιχάλης

Ναύτης Χριστοφόρου Μιλτιάδης

Ναύτης  Χριστοφόρου Χριστάκης

Αρχιλόχιας Πυροσβεστικής Ανδρέας Παπαδόπουλος

Πυροσβέστης Βασίλης Κρόκος

Πυροσβέστης Σπύρος Τταντής

Πυροσβέστης Παναγιώτης Θεοφίλου

Αρχιπυροσβέστης Γιώργος Γιακουμής

Πυροσβέστης Αδάμος Αδάμου

Ναύτης Αντώνης Χαραλάμπους (πέθανε τρεις μέρες μετά το ατύχημα)

Πέρασαν 7 χρόνια από τότε μα οι ψυχές παραμένουν ματωμένες και οι πληγές ανοιχτές…

Η σύζυγος του Ανθυπασπιστή Κλεάνθους Κλεάνθη, αναφέρει στο ant1ıwo:
«7 χρόνια μετά… Κάθε 11 του Ιούλη η πληγή αιμορραγεί ξανά. Ζούμε ξανά το ίδιο σκηνικό, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μια πληγή που στο διάβα του χρόνου δεν κλείνει αλλά δεν αιμορραγεί.

Μόνο κάθε που η απουσία γίνεται δίκοπο μαχαίρι και στάζει πάλι. Όπως φέτος. Μία χρονιά με μια χαρακιά παραπάνω… ο γάμος της κόρης μας.

Πόση δύναμη χρειάζεται αλήθεια να αντλήσεις για να κάνεις τη λύπη χαρά, να σφίξεις τα δόντια και να υψώσεις το ανάστημα για να δώσεις δύναμη και στα δικά σου τα παιδιά να αντέξουν αυτή την απουσία. Χωρίς να δακρύσουν αλλά να πλημμυρίζει η καρδιά τους με υπερηφάνεια για τον λεβέντη πατέρα τους που στάθηκε άξιος απέναντι στο καθήκον και δεν δείλιασε.

Τίποτα δεν μπορεί πια να είναι το ίδιο γιατί τίποτα και κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον δικό μου άνθρωπο και σύζυγο, τον πατέρα των παιδιών μου.

Κάθε 11 του Ιούλη η πληγή πάλι θα στάζει…

Η εκκλησία στον τόπο του μαρτυρίου, μας θυμίζει ότι είναι γενναίο να πεθαίνεις για την πατρίδα μα είναι άδικο η ίδια η πατρίδα σου να σε σκοτώνει…».

Πηγή: ant1iwo.com