Πέρασε δύσκολα αλλά με το πείσμα, την επιμονή και την υπομονή της, κατάφερε να πολεμήσει τον μεγαλύτερο εχθρό της, αυτόν που ήταν η αφορμή να δεχθεί τόσο bullying, την παχυσαρκία.
Η Ραφαέλα Αποστόλου αναφέρει :
Γεννήθηκα στις 10/9/1999 στην Λάρνακα. Όταν έγινα 13 ετών, άρχισα να βάζω βάρος με αποτέλεσμα στα 16 μου να ζυγίζω 110 κιλά. Ένιωθα πολύ άσχημα και άρχισα να κλείνομαι όλο και περισσότερο στον εαυτό μου.
Στην Α’ Γυμνασίου αντιμετώπισα τόσο πολύ bullying, που στο τέλος μίσησα την ίδια τη ζωή μου. Στο σχολείο ποτέ δεν έτρωγα ούτε και ποτέ έπαιρνα φαγητό μαζί μου γιατί δεν ήθελα να ακούω τους συμμαθητές μου να μου λένε: «χάσε κιλά», «τρώει το τανκ…» και να με φωνάζουν γουρούνι. Όταν πεινούσα πολύ και δεν άντεχα, κρυβόμουν για να μην με δουν να τρώω και να με κοροϊδεύουν.
Στο σχολείο, έπαιρνα πάντα αρκετά λεφτά μαζί μου για να κερνάω όσα παιδιά με κορόιδευαν. Μου έλεγαν πως αν τους αγόραζα μια τυρόπιττα, ένα χυμό ή ένα σάντουιτς, θα σταματούσαν να με κοροϊδεύουν. Ήμουν τόσο πληγωμένη και τόσο αφελής που τους πίστευα. Δυστυχώς, ήταν μόνο για λίγο, μετά συνέχιζαν τα ίδια και χειρότερα.
Θυμάμαι μια φορά, ένα κορίτσι με έκλεισε σε ένα κλουβί που έβαζαν μέσα κάδους σκουπιδιών και μου είπε: «Θα σε βγάλουμε όταν χάσεις τα κιλά σου…». Οι υπόλοιποι απλώς κοίταζαν, κανείς δεν έκανε κάτι. Της έλεγα να σταματήσει αλλά εκείνη με φώναζε «τανκ». Όταν με έβγαλε, μαζί με άλλα παιδιά, στάθηκαν μπροστά μου και με διάφορες κινήσεις, περιέγραφαν εμένα και τα κιλά μου. Αυτό ήταν το χειρότερο που είχα βιώσει και τότε ήταν που άρχισα να σκέφτομαι πως πρέπει να κάνω κάτι για να γλυτώσω…
Ακόμα και η καθηγήτρια γυμναστικής μου είχε πει: «Έλα να κάνεις γυμναστική να χάσεις κανένα κιλό. Πώς έγινες έτσι;». Όταν πήγαινα σπίτι, κλεινόμουν στο δωμάτιο μου και έκλαιγα με τις ώρες και ποτέ δεν έλεγα στους γονείς μου τι περνούσα.
Πριν τρία χρόνια περίπου, αποφάσισα ότι έπρεπε να κάνω κάτι, να βρω μια λύση. Δεν ήθελα να υποφέρω άλλο, έπρεπε να αντιμετωπίσω τη παχυσαρκία.
Μια θεία μου, μου πρότεινε έναν διαιτολόγο. Πήγα κοντά του και με την βοήθεια του, κατάφερα να χάσω 53 κιλά. Με θέληση και επιμονή κατάφερα να υλοποιήσω τον στόχο μου ενώ την ίδια στιγμή ορισμένοι που δεν πίστευαν ότι θα χάσω τα κιλά, μου έλεγαν ότι περιμένουν να αποτύχω…
Με πλήγωνε πολύ αυτό. Μου δημιούργησαν φόβους που όμως με πείσμωσαν περισσότερο και με βοήθησαν να φτάσω στον στόχο μου. Η μητέρα μου ήταν διαρκώς δίπλα μου και με στήριζε. Κάθε φορά που ”έπεφτα”, εκείνη με ”σήκωνε” και πιο δυνατή κατάφερνα να συνεχίσω. Μέσα σε 5 μήνες έχασα 20 κιλά. Μετά ξεκίνησα να πηγαίνω γυμναστήριο. Βασικά μου πήρε ενάμισι χρόνο να χάσω και τα 53 κιλά.
Η ζωή μου σήμερα…
Ασχολούμαι με ότι έχει να κάνει με θέματα γυμναστικής και διατροφής και θέλω να σπουδάσω διατροφολόγος για να βοηθώ τους συνανθρώπους μου με πρόβλημα παχυσαρκίας.
Το μήνυμα που θέλω να στείλω στον κόσμο που υποφέρει από παχυσαρκία ή νιώθει άσχημα με την εμφάνιση του…
Να προσπαθήσουν να χάσουν βάρος αλλά με σωστή-υγιεινή διατροφή και άσκηση και όχι με δίαιτες που υπόσχονται γρήγορο χάσιμο βάρους. Θέλει αρκετή υπομονή, θέληση και πείσμα. Σίγουρα θα υπάρξουν στιγμές που θα λυγήσουν, θα κουραστούν αλλά πρέπει να αντέξουν γιατί στο τέλος θα είναι περήφανοι για το αποτέλεσμα. Να θυμάστε φίλοι μου πως ο επιμένων πάντα νικά.
Όσο για τα άτομα που κάνουν bullying…
Εύχομαι κάποια μέρα να σταματήσουν και να καταλάβουν πως o κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, μοναδικός. Πρέπει να μιλάμε, να το λέμε στους γονείς μας ή σε έναν συγγενή ή φίλο, να ξέρουν τι περνούμε γιατί μόνο έτσι θα βρεθεί λύση στο πρόβλημα μας.
Το μεγαλύτερο μου λάθος ήταν ότι δεν το είπα στους γονείς μου για να με βοηθήσουν και υπέφερα βουβά. Όσο φοβάσαι και σωπαίνεις θα υποφέρεις…».
Πηγή : Ant1iwo
