Η Αριάνα Ιωάννου είναι ηθοποιός από τη Λάρνακα η οποία μας κάνει περήφανους με τις θεατρικές της συμμετοχές, τόσο εντός αλλά και εκτός Κύπρου.
Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «Ο Φον Δημητράκης», εμείς μιλήσαμε μαζί της και η ίδια μοιράστηκε τα συναισθήματα της αλλά και τις εμπειρίες που είχε κατά την διάρκεια της αξιοζήλευτης καριέρας της.
Το Σάββατο ήταν η Πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «Ο Φον Δημητράκης» στην οποία συμμετέχεις. Καταρχήν ποια ήταν τα συναισθήματα σου πριν και μετά την πρεμιέρα;
Λίγο πριν την πρεμιέρα πάντοτε έχω άγχος , έτσι και σε αυτήν.. μόνο που για κάποιο λόγο ήταν περισσότερο από ότι συνήθως.. Φυσικά βγαίνοντας στην σκηνή και αφού έφαγα το κρύο του πρώτου λεπτού , άρχισα να φορτσάρω και όσο ακούς τον κόσμο από κάτω να συμμετέχει και να γελάει εννοείτε αυτό σου αναπτερώνει το ηθικό και σου δίνει περισσότερη δύναμη για να κάνεις το κάτι παραπάνω .! Το άγχος μου ίσως οφειλόταν στο ότι είχα από πέρυσι το καλοκαίρι να παίξω θέατρο , που για μένα είναι κάτι πρωτόγνωρο γιατί δόξα τον θεό από τότε που ξεκίνησα επαγγελματικά δεν έχω σταματήσει καθόλου … Τα σχόλια από δικούς μας ανθρώπους αλλά και άγνωστους στο τέλος της παράστασης , ήταν περισσότερο από καλά, εξίσου και το δυνατό και ζεστό χειροκρότημα ..
Πες μας λίγα λόγια για το έργο που ανεβάσατε.
H υπόθεση του έργου που θα δείτε εκτυλίσσεται την περίοδο της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα το 1942. Ο Φον Δημητράκης είναι ένας δειλός πολιτευτής, ο οποίος κάτω από αυτές τις άσχημες συνθήκες της κατοχής βρίσκει τον τρόπο να πραγματοποιήσει το όνειρο του να γίνει Υπουργός , αυτό φυσικά , σε συνεργασία με τους Γερμανούς .! Η οικογένεια του Μαρία , Άννα καθώς και ο αδερφός του Λεωνιδας , ο οποίος μέσω του μπακάλικου του εφοδιάζει τους αντάρτες στα βουνά, αλλά και άλλοι ενδιαφέροντες ρόλοι θα βοηθήσουν αυτή την σπαρταριστή σάτιρα , να θίξει ένα , ακόμη και σήμερα, επίκαιρο θέμα. Το πάθος για εξουσία.
Ποιος είναι ο δικός σου ρόλος;
Αρχικά ,όταν πήρα το έργο στα χέρια μου , ξεχώρισα τον ρόλο της Φωφώς , κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα όταν έμαθα ότι αυτός θα ήταν ο ρόλος που θα υποδυθώ. Πρόκειται για μια κοπέλα η οποία τρέμει και μόνο στην σκέψη των Γερμανών. Παρόλα αυτά όταν φτάνει η κρίσιμη στιγμή , δεν δειλιάζει παρά μόνο αρνείται να πουλήσει και να προδώσει την πατρίδα της για να σώσει την ζωή της. Τα υπόλοιπα, θα τα δείτε στη παράσταση.
Πως προέκυψε η αγάπη σου για το θέατρο;
Στην ηλικία των 8 ετών , εξέφρασα στους γονείς μου την επιθυμία να παρακολουθήσω μαθήματα θεάτρου. Το επόμενο κιόλας Σάββατο ξεκίνησα μαθήματα στο θεατρικό εργαστήρι του “Θεάτρου Σκάλα”, στο οποίο και συνέχισα μέχρι τα 18. Τότε ήξερα ότι το μόνο επάγγελμα που θα μπορούσε να με εκφράσει ως άνθρωπο, δεν θα ήταν άλλο εκτός από την Ηθοποιία. Έτσι το καλοκαίρι του 2010 βρέθηκα στην Αθήνα στη σχολή τις Έλντας Πανοπούλου, για να ολοκληρώσω τις σπουδές μου σε πιο επαγγελματικό πλέον επίπεδο. Αφού τελείωσα από ‘κει , επέστρεψα στην Κύπρο όπου και εργάστηκα για τρείς σεζόν στο Θέατρο Σκάλα σαν επαγγελματίας πλέον , και έπειτα επέστρεψα ξανά στην Αθήνα για να εργαστώ στο θίασο του , Άρχοντα του γέλιου όπως τον αποκαλούν, Μάρκου Σεφερλή , στην καλοκαιρινή του επιθεώρηση. Τώρα βρίσκομαι ξανά στην Κύπρο στο Θέατρο Σκάλα.!
Πως βλέπεις την εξέλιξη του θεάτρου στην Κύπρο και συγκεκριμένα στη Λάρνακα;
Κατά την γνώμη μου το θέατρο στην Κύπρο προσπαθεί να ανθίσει κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ενώ γίνονται αξιόλογες παραστάσεις η ανταπόκριση του κοινού δεν είναι η επιθυμητή. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την Λάρνακα, είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί γενικότερα τον χώρο αυτό σε Ελλάδα και Κύπρο. Πιστεύω αυτό οφείλεται στο ότι το θέατρο δεν συγκαταλέγεται στους “μοντέρνους τρόπους ψυχαγωγίας” κάνοντας εμάς τους θεατρόφιλους κατά κάποιο τρόπο να μοιάζουμε “ιδιαίτερα ρομαντικοί”. Όσο για τους υπόλοιπους το θέατρο θα μπορούσε να γίνει η “όαση” σε μια μονότονη καθημερινότητα.
Μαρία Πορφυρίου
