“Το Έβερεστ με βοήθησε να καταλάβω ότι ήμουν σε λάθος τομέα, ότι ο δικός μου σκοπός ήταν κάποιος άλλος” – “Η προσοχή μου τώρα είναι στις Άλπεις” .
Μεσημέρι Πέμπτης επικρατούσε ενθουσιασμός στον προαύλιο χώρο ιδιωτικού σχολείου στη Λάρνακα. Ο Γιώργος Αντρέου είχε στημένο τον κινητό πύργο αναρρίχησης και επέβλεπε τους μαθητές κάθε φορά που άρπαζαν το κράνος και πραγματοποιούσαν αναβάσεις – καταβάσεις με τα σχοινιά γαντζωμένα στη μέση τους.
Ένα μικροκαμωμένο αγόρι αρχίζει να γκρινιάζει στις προτροπές του Γιώργου και επανειλημμένα, μετά από κάθε πρώτη προσπάθεια αναρρίχησης, του ζητά να τα παρατήσει. Πλησιάζουν άλλα παιδιά που ζητούν να πάρουν τη θέση του αγοριού προσφέροντάς του «λύτρωση» – ο Γιώργος τα στέλνει στα άλλα σχοινιά, καρφώνει το αγόρι στα μάτια και απλώς του λέει «συγκεντρώσου», δείχνοντάς του τον πύργο.
Μετά από πέντε περίπου λεπτά ο μαθητής είχε ήδη κατεβεί από την κορυφή. «Αν δεν ξεπερνούσε τώρα αυτό το εμπόδιο, θα το έβρισκε ξανά και ξανά στη ζωή μπροστά του, όπως συμβαίνει με όλα στη ζωή», μου είπε ο Γιώργος όταν του σχολίασα το συμβάν.
Ο Γιώργος Αντρέου, ο πρώτος Κύπριος που έβαλε την κυπριακή σημαία στο Έβερεστ (19 Μαΐου 2012), δεν είναι πλέον τραπεζικός υπάλληλος. Επιστρέφοντας από τα 8.848 μέτρα, άρχισε να λαμβάνει μηνύματα από το βουνό, άλλαξε τη ζωή του, υπηρετώντας πλέον, όπως λέει στον «Π», τον δικό του σκοπό, ενώ -όπως μου εκμυστηρεύτηκε- σχεδιάζει να δημιουργήσει τις δικές του σχολές αναρρίχησης στην Κύπρο και, φυσικά, την κατάκτηση κι άλλων βουνοκορφών του κόσμου.
Διαβάστε περισσότερα στο politis.com.cy
