Ένας απελπισμένος συμπολίτης μας, ο Μάριος Κάσσινος, αποφάσισε να μιλήσει για το θέμα των αδέσποτων ζώων στην πόλη μας. Ο ίδιος έγραψε ένα γράμμα σε όλους τους ιδιοκτήτες εγκαταλείπουν τα κατοικίδια τους με αποτέλεσμα αυτά να καταλήγουν νεκρά στους δρόμους. Το γράμμα του συμπολίτη μας δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πολίτης» χθες (Τρίτη, 14/2).
Διαβάστε το γράμμα:
Έψαχνα κάποιο τρόπο για να επικοινωνήσω μαζί σου. Δυστυχώς, μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν θα ήταν αρκετή για να σου μεταφέρω το μήνυμα που θέλω, αφού μάλλον δεν είμαστε «φίλοι» στο Facebook, και ούτε θα γίνουμε ποτέ…Επέλεξα λοιπόν να σου μιλήσω χρησιμοποιώντας το δικό σου μέσο.
Βλέπεις εγώ είμαι ένας από τους πολλούς που βλέπουν καθημερινά αδέσποτα να εγκαταλείπονται σε χαρτοκιβώτια, σε σακούλες σκουπιδιών ή ακόμη χειρότερα, πεταμένα στη μέση του πουθενά, συνήθως σε αυτοκινητόδρομους. Κυριευμένος από οργή η πρώτη μου αντίδραση είναι να διερωτηθώ ποιός άψυχος (και διάφορα άλλα κοσμητικά επίθετα) έχει το θράσος να το κάνει αυτό και πως πρέπει να κάνω κάτι δραστικό! Παρόλα αυτά, όσο και αν με βασανίζουν οι σκέψεις αυτές, συνεχίζω τη πορεία μου κανονικά στη δουλειά, στο σπίτι, στον καφέ.
Σήμερα, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου (ημέρα αγάπης), σε διαδρομή 35 λεπτών Λάρνακα προς Λευκωσία, είδα τέσσερα νεκρά σκυλιά στο πλάι του αυτοκινητόδρομου, το καθένα σε διαφορετικές τοποθεσίες, να κείτονται σαν άμορφες μάζες. Εκατοντάδες αυτοκίνητα περνούν από δίπλα τους, δίπλα από αυτό το ‘απλό καθημερινό φαινόμενο’. Κατάντια. Ψυχές που ταλαιπωρήθηκαν χωρίς λόγο, ψυχές που στην τελική το μόνο που ζητούσαν ήταν αγάπη και ένα πιάτο φαΐ, ψυχές που εξαφανίζονται φοβισμένες με το τελευταίο πράγμα που αντικρύζουν να είναι τα φανάρια των διερχόμενων αυτοκινήτων και όχι των αγαπημένων τους ανθρώπων όπως τους αξίζει.
Στο μυαλό μου ήρθες πάλι εσύ, εσύ που αποφάσισες ότι γέρασε, ότι δεν κάνει πλέον για κυνήγι, ότι γέννησε πάλι, ότι έκανε ζημιά στο σπίτι… Και έτσι απλά το πετάς. Πιθανόν, να είσαι αυτός που «δεν βγαίνει» οικονομικά αλλά καθημερινά αγοράζεις την εφημερίδα του 1,50 ευρώ, αυτή που διαβάζεις τώρα. Το μισό μηνιαίο ποσό θα αρκούσε για ένα σάκο τροφής…
Εσύ που εγκαταλείπεις το ζώο αυτό καταδικάζοντάς το, εν τέλει, σε θάνατο και έχεις τα μούτρα να επιστρέφεις σπίτι στα παιδιά σου και στη/στον σύζυγό σου χωρίς ενοχές, σαν να μην έγινε τίποτα. Εσύ που αντί να μεγαλώνεις το παιδί σου εξηγώντας του τη σημασία των ζώων θα εξηγάς ότι ήρθαν σε αυτή τη ζωή σαν υποδιέστεροι κομπάρσοι. Τρέμω πραγματικά στη σκέψη για το κακό που μπορείς να κάνεις στο συνάνθρωπό σου όταν ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο σε κάτι τόσο ανυπεράσπιστο.
Δεν θα σου αλλάξω τα μυαλά, άλλωστε μου απέδειξες άπειρες φορές πόσο αδιάλλακτος είσαι. Ας το προσπαθήσουν οι συνένοχοί σου, που υποτίθεται θα εφήρμοζαν νόμους για την προστασία των ζώων. Αντ΄ αυτού η κοινωνία προσπαθεί να αλλάξει από μόνη της προς το καλύτερο. Έτσι, καλό θα ήταν ωστόσο να προβληματιστείς λίγο, αφού δεν είσαι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση. Μην το ξεχνάς.
Βλέπεις, για κάποιους από εμάς τα ζώα είναι κομμάτι του εαυτού μας. Για όσους προσπαθούν καθημερινά αγοράζοντας ένα σάκο τροφή, βοηθώντας στα καταφύγια, να μαζέψουν τα δικά σου ασυμμάζευτα, που τόσο περήφανα αλλά και τόσο μυστικά εκτελείς.
