Ξεπεράσαμε κάθε επιτρεπτό ορισμό του κιτς, του κακόγουστου, του αρχοντοχωριατισμού
Η Χρυσή Κότα: Δώστε μου και εμένα κόκκινο χαλί και το περπατάω κι ανάποδα, αν θέλετε. Το να ντυθώ σαν κοκέτα, σαν βαρυφορτωμένη (επιχρυσωμένη) κότα ή σαν παρδαλό κατσίκι στα Mad Music Awards ή σε άλλο τέτοιου είδους φεστιβάλ, να το καταλάβω. Όχι μόνο το καταλαβαίνω, το επικροτώ κιόλας, γιατί και στην επαρχία, χρειαζόμαστε ένα touch of glamour ρε αγάπη μου.
Τώρα που χειμώνιασε και δεν έχουμε την Μύκονο, τα ξενοδοχεία και τα μπαράκια στην θάλασσα για να δείξουμε το μπόι και την γκαρνταρόμπα μας, τα bijoux και τα μονόπετρα μας, χρειαζόμαστε πλατφόρμες επίδειξης λεφτών, λούσων και κάλλους. Απείρου κάλλους.
Το καταλαβαίνω σας λέω και συμμετέχω και εγώ σε τέτοια πανηγύρια. ‘Όπου πανηγύρι και χαρά, όπου δαντέλα και γόνδολα. Το να ντυθώ, να φτιαχτώ, να πασαλείψω την φάτσα με οκτώ στρώσεις makeup, να πάω κομμωτήριο για να παρευρεθώ σε παιδικό πάρτι γενεθλίων τρίχρονου μπόμπιρα, εδώ ξεχειλώνει το πράγμα. Εδώ κτυπάνε 23 καμπανάκια, 76 σειρήνες και 47 συστήματα συναγερμού (και άλλες τόσες κόρνες ,) στο ότι ξεπεράσαμε το όριο.
Ξεπεράσαμε κάθε επιτρεπτό ορισμό του κιτς, του κακόγουστου, του αρχοντοχωριατισμού. Τόσο πολύ ξεπεράσαμε τα όρια που φτάσαμε μέχρι την άκρη του ανώμαλου, του κομπλεξικού, του απόλυτου bad taste. Seriously girls?
Σε παιδικά γενέθλια, να ντυθώ μπομπονιέρα, να κουβαλώ τσάντα χιλιάδων ευρώ και να κουνιέμαι πέρα δώθε μεταξύ τούρτας και φουσκωτού Δράκου, με αφήνει απλά άναυδη. Κάποιος παρακαλώ να μου κλείσει το στόμα πριν μου πέσει η σιαγόνα. Προσωπικά το βρίσκω τόσο κακόγουστο που δεν φαντάζει ούτε χαριτωμένο. Απλά ακόμη μια κακόγουστη εκδοχή του εύκολου πλούτου σε μικροαστική, μπουρζουά (του κερατά), επαρχία. Καλά κρασιά. Έρχονται Χριστούγεννα, έχουμε πολλά να δούμε.
Πηγή: onlycy.com
