Πρόκειται για μια γυναίκα που στη ζωή της έκανε τα πάντα, βίωσε τα πάντα και σήμερα κλαίγοντας προσεύχεται στο Θεό να τη συγχωρέσει.
Ακολουθεί η συγκλονιστική εξομολόγηση μιας γυναίκας που η ζωή της μοιάζει βγαλμένη από σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Πνιγμένη μέσα στις τύψεις και τις ενοχές, ζητά ένα μεγάλο συγνώμη από το Θεό και τους ανθρώπους.
Η κυρία Πατρούλα Ιωάννου αναφέρει στο ant1iwo:
«Γεννήθηκα στις 5/9/1958 στη Λεμεσό. Μέχρι τα 11 μου χρόνια, ζούσαμε στο χωριό Όμοδος. Δεν υπήρχαν όμορφες εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια για να κρατήσω και όταν έγινα 14 ετών, έφυγα από το σπίτι μου για να ζήσω μόνη μου.
Με ελάχιστα χρήματα στη τσέπη και λίγα ρούχα σε μια παλιά βαλίτσα, πήγα στην Ελλάδα.
Βρέθηκα σε μια εντελώς άγνωστη χώρα που δεν έμοιαζε καθόλου με αυτήν που είχα στο μυαλό μου και που είχα δημιουργήσει στη φαντασία μου.
Βρήκα την κολλητή μου και συγκάτοικο, νεκρή στο πάτωμα με μια σύριγγα στο χέρι.
Όταν μου τελείωσαν τα χρήματα αναγκάστηκα να κοιμάμαι στα παγκάκια. Βασικά για 3 μήνες κοιμόμουν κοντά στο σταθμό του τρένου. Ο περισσότερος κόσμος που με έβλεπε, έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία για να έρθει να με μαζέψει. Με έπαιρναν στον αστυνομικό σταθμό για εξακρίβωση στοιχείων και στη συνέχεια με άφηναν ελεύθερη.
Είχα βρώμικα μαλλιά και τα ρούχα μου ήταν λερωμένα. Δεν είχα κάπου να κάνω μπάνιο και έτρωγα ότι μου έδιναν οι περαστικοί. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα όταν ένα βράδυ, μου έκλεψαν την τσάντα μου που μέσα είχε την ταυτότητα αλλά και το διαβατήριο μου.
Δεν υπήρχε τίποτα πια για μένα, καμία ελπίδα, κανένα όνειρο. Ένιωθα ένα τίποτα, χαμένη σε έναν άγνωστο κόσμο, εντελώς απελπισμένη. Ήθελα να πεθάνω, μέχρι που μια άγνωστη γυναίκα με πλησίασε και μου πρότεινε να μείνω μαζί της, στο σπίτι της.
Μου πρόσφερε στέγη και είχα ένα ζεστό κρεβάτι να ξαπλώσω, μπάνιο να λουστώ και φαγητό να φάω. Αυτή η γυναίκα μου έδειξε αγάπη, με στήριξε και όλα άρχισαν να πηγαίνουν προς το καλύτερο. Είχα βρει και δουλειά στα καπνά, στις Σέρρες και αργότερα σε εργοστάσιο με ζάχαρη.
Στην ηλικία των 20, γνώρισα και αγάπησα έναν άντρα. Είχαμε αποφασίσει να παντρευτούμε αλλά η μητέρα του δεν με ήθελε και έτσι χωρίσαμε. Δεν μπορούσα να τον ξεχάσω όσο και αν προσπαθούσα, σε αυτόν είχα στηρίξει όλες μου τις ελπίδες και τα όνειρα. Είχα απογοητευτεί πάρα πολύ και στην ηλικία των 23, έπλεξα με ναρκωτικά.
Ευχαριστώ όμως το Θεό που φοβόμουν τις ενέσεις…
Από παιδί φοβόμουν τις ενέσεις κι όσες φορές μου έδωσαν ηρωίνη, δε δοκίμασα, έβλεπα τη βελόνα κι έλεγα «θα πεθάνω». Έπαιρνα κοκαΐνη προκειμένου να συνέλθω από το πολύ αλκοόλ που κατανάλωνα.
Για να μπορέσω να εξασφαλίσω τη δόση μου έκανα τα πάντα, ακόμα και βιτρίνες φαρμακείων σπάζαμε με την παρέα μου για να βρούμε κάτι υποκατάστατο.
Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε για μένα όταν…
Βρήκα την κολλητή μου και συγκάτοικο, νεκρή στο πάτωμα με μια σύριγγα στο χέρι. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πόσο λάθος ήταν όλος αυτός ο κόσμος που ζούσα και αντί να κάνω κάτι για να σωθώ, άρχισα να πίνω ακόμα περισσότερο. Με μια μπουκάλα κρασί στο χέρι, από το πρωί μέχρι το βράδυ, γυρνούσα σαν χαμένη μέσα στους δρόμους.
Ευτυχώς όμως που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που λυπούνται και βοηθάνε άτομα σαν και εμένα…
Ένας Κύπριος αστυνομικός που έτυχε να γνωρίσω, μου είπε ότι αν συνέχιζα να ζω έτσι θα πέθαινα και το 1999, με βοήθησε να έρθω στη Κύπρο για να κάνω θεραπεία. Με την δική του βοήθεια αλλά και ενός ψυχίατρου, μπήκα για αποτοξίνωση στη ΘΕ.Μ.Ε.Α. (Θεραπευτική Μονάδα Εξαρτημένων Ατόμων).
Δυστυχώς πριν καταφέρω να γίνω εντελώς καλά, έκανα ακόμα ένα σοβαρό λάθος που ντρέπομαι και βασανίζομαι πάρα πολύ γι΄αυτό…
Ήρθε και με βρήκε μια γυναίκα -ήταν μόλις είχα κάνει εγχείρηση θυρεοειδούς στο νοσοκομείο- η οποία επέμενε ότι ήμουν ερωμένη του άντρα της. Στην πραγματικότητα ούτε που τον είχα δει ποτέ. Η συζήτηση που είχαμε ήταν πολύ έντονη με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε άγριο καβγά και παραλίγο τραγωδία. Ήθελα να την τρομάξω μόνο και όχι να την σκοτώσω…
Με θολωμένο μυαλό, άρπαξα ένα μαχαίρι και της το κάρφωσα πρώτα στο ένα χέρι και μετά στο άλλο. Μετανιώνω χίλιες φορές και κλαίω με λυγμούς κάθε φορά που το σκέφτομαι. Χάρηκα που η γυναίκα έγινε καλά και που στο δικαστήριο ο ψυχίατρος που με παρακολουθούσε, είχε μιλήσει για το πρόβλημα του αλκοολισμού αλλά και για τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζα. Το δικαστήριο μου επέβαλε χρηματική ποινή και δεν φυλακίστηκα.
Κατέληξα στη Λάρνακα να κάνω ότι και πριν… Με ένα μπουκάλι στο χέρι να περπατώ σαν χαμένη στους δρόμους, στιγματισμένη και μαγαρισμένη. Τα τόσα λάθη με έκαναν να θέλω όλο και περισσότερο να πεθάνω.
Όμως ήταν θέλημα Θεού να τα καταφέρω…
Με την βοήθεια του ψυχολόγου, κατάφερα μέσα σε 3 μήνες να αποτοξινωθώ. Αυτοί οι 3 μήνες έμοιαζαν με πραγματική κόλαση. Θυμάμαι που με κλείδωναν σε ένα δωμάτιο και όταν ουρλιάζοντας από τους πόνους έπεφτα στο πάτωμα, δεν χτυπούσα γιατί γύρω μου είχε μαξιλάρια.
Τα κατάφερα όμως και βγήκα νικήτρια. Έδιωξα μακριά τον εφιάλτη των ναρκωτικών και του αλκοολισμού. Αγάπησα το Θεό και για αρκετά χρόνια πήγαινα στην Παναγία της Τήνου και ζητούσα από την Μεγαλόχαρη να με συγχωρέσει. Με την οικογένεια μου δεν είχα σχέσεις, μόνο στην κηδεία της μαμάς μου ήρθα και έφυγα για Ελλάδα αμέσως μετά.
Τα τελευταία 14 χρόνια ζω στο χωριό Ξυλοτύμπου. Εδώ ελάχιστοι άνθρωποι με ξέρουν επειδή δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου από το σπίτι. Παίρνω επίδομα από το κράτος και μου έχουν κοπέλα να με φροντίζει.
Έχω μετανιώσει για όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου και κάθε μέρα κλαίω και ζητώ συγχώρεση από το Θεό. Προσεύχομαι να με έχουν συγχωρέσει όλοι όσοι πίκρανα αλλά και όσοι ντρέπονται για μένα.
Τόλμησα να βγω δημόσια να μιλήσω για τη ζωή μου, να ανοίξω την ψυχή μου γιατί θέλω να βοηθήσω. Είμαι παράδειγμα προς αποφυγήν αλλά έχω πραγματικά μετανιώσει για όλα τα λάθη μου και θέλω να δώσω μια συμβουλή σε όλες τις κοπέλες που φεύγουν από τα σπίτια τους σε μικρή ηλικία…
Μακριά από τα ναρκωτικά και μην πιστεύεται εύκολα σε όσα σας λένε. Σας παρακαλώ να προσέχετε!!!
Εύχομαι ακόμα…
Όσοι διαβάσουν την ιστορία μου, να μην βιαστούν να με κρίνουν. Έχω μετανιώσει πραγματικά για όλα και μισώ το παρελθόν μου όσο τίποτα στη ζωή μου. Βρήκα την δύναμη να βγω να μιλήσω με την ελπίδα ότι θα βοηθήσω με τις συμβουλές μου τα νέα κορίτσια.
Θεέ μου σε παρακαλώ κάνε να μην περάσει καμία άλλη κοπέλα ότι εγώ, να μην κάνει καμιά άλλη τα δικά μου λάθη».
Επικοινωνήσαμε με τον κύριο Κυριάκο Παπαγεωργίου (κοινοτάρχη του χωριού Ξυλοτύμπου) και τον ενημερώσαμε σχετικά με την κατάσταση της κ. Ιωάννου. Η γυναίκα το μόνο που ζητά είναι μερικά καινούργια ρούχα και λίγη αγάπη.
Ο κύριος Παπαγεωργίου αναφέρει στο ant1iwo:
«Γνώριζα ότι το συγκεκριμένο σπιτάκι το νοικιάζει μια κυρία που επειδή δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το σπίτι, ελάχιστοι άνθρωποι την έχουμε δει αλλά και σε πολύ λίγα άτομα έχει μιλήσει. Πραγματικά λυπάμαι που έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις και το γεγονός ότι βγαίνει δημόσια να μιλήσει για τη ζωή της, μόνο και μόνο για να συμβουλέψει τα νέα κορίτσια, είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό. Σήμερα κιόλας, μαζί με την φιλανθρωπική ομάδα του χωριού, θα την επισκεφτούμε στο σπίτι της. Θα της πάρουμε καινούργια ρούχα αλλά και γλυκά.
Θα φροντίσουμε να νιώσει όμορφα γιατί ξέρουμε ότι ο Θεός πάντα συγχωρεί όλους τους ανθρώπους και περισσότερο αυτούς που έχουν πραγματικά μετανιώσει και προσπαθούν να προστατέψουν τους συνανθρώπους τους από παρόμοια λάθη.
Μακάρι να μην υπήρχαν τα ναρκωτικά στη ζωή μας και μακάρι ο Θεός να ευλογεί και να προστατεύει όλα τα παιδιά του κόσμου!».
Πηγή: ant1iwo.com
