Η Ταμάρα «Λα Κοκορότσα» Παπάρα παίρνει το θάρρος να γράψει… Με άλλα λόγια, η κάθε Ταμάρα μπορεί να κατεβάσει παπάρια με αυτά που βλέπει!
Με ή χωρίς την Χριστιάνα Αριστοτέλους, το όνειρο για το στέμμα μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα. Φρόντισε να ανοίξεις για να μπει!
Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα «ότι να ‘ναι σκηνικό», βγαλμένο από την δεκαετία του ’80 με disco αναφορές. Χαρτόνια βαμμένα με ασημί γκλίτερ, δυνατούς προβολείς, μεγάλη οθόνη, μουσική, μια κριτική επιτροπή και μια χαρωπή παρουσιάστρια. Ναι το όνειρο σου δίνει φτερά, σου δίνει πασαρέλα να περπατήσεις, σου δίνει τα 15 λεπτά δημοσιότητας που είναι τόσο αναγκαία στη ζωή.
Φροντίζεις να έχεις και ένα guest star, καλή ώρα έναν Λάκη Γαβαλά, για λίγη ίντριγκα και η συνταγή δένει καλύτερα από το γιουβετσάκι της θείας μου της Ουρανίας. Για λίγο, ο καλεσμένος βρισκόταν σε αποσύνθεση με τα επίθετα των διαγωνιζομένων (Γκρατζιάν, Ασιάλεμ, Ματσιεγιέβσκα, Εροχίνα), έφαγε φλασιά από Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Λίγο τα έχασε με τις φωτογραφίες των κοριτσιών που θύμιζαν δεκαετία του ’70 στην Ρουμανία, λίγο με το στήσιμο, το περπάτημα, τον προφορικό λόγο… Ευτυχώς μας ενημέρωσαν από το κανάλι πως βρήκε το χρώμα του, επανήλθαν οι παλμοί του σε νορμάλ επίπεδο και προσαρμόστηκε με την κυπριακή πραγματικότητα.
Το τελευταίο tip της συνταγής του Ονείρου, είναι οι κριτές να ασχολούνται εκτεταμένα με τα χέρια, και συγκεκριμένα τα δάχτυλα των διαγωνιζομένων. Σχόλια όπως «το χέρι θα μπορούσε να τοποθετηθεί αλλού», «κάτι δεν μου αρέσει με τα δάχτυλα», «τα δάχτυλα φαίνονται ψεύτικα», «γιατί είναι εκεί το δάκτυλο?» κρατάει την αδρεναλίνη των τηλεθεατών στα ύψη.
Κι επειδή θα φάω εγώ δάκτυλο από τον αρχισυντάκτη μου αν απαντήσω για τα πέριξ των δακτύλων ( δεν μου το επιτρέπει και η ανατροφή μου), θα το αφήσω στην φαντασία όλων αυτών που κυνηγάνε το Όνειρο (καναλάρχες, μοντέλα, στυλίστες, κομμωτές, σχεδιαστές μόδας), να φτιάξουν το δικό τους dream story για τις περιπέτειες ενός δακτύλου.
Πηγή: onlycy.com
