Αν είναι κάτι για το οποίο φέρουν βαρύτατη ευθύνη και πρέπει να κτυπούν τα κεφάλια στον τοίχο οι Σκαλιώτες είναι επειδή ψήφισαν, εν χορδαίς και οργάνοις, τον Ανδρέα Λουρουτζιάτη για δήμαρχο.
Ο Λουρουτζιάτης, αμέσως μετά τη συνεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου στις 8 Φεβρουαρίου όπου κατά πλειοψηφία απορρίφθηκε η παραμονή των εταιρειών υδρογονανθράκων στο λιμάνι, έκανε την εξής αλήστου μνήμης δήλωση:
“Δυστυχώς η πλειοψηφία ψήφισε να μην έχει μέλλον η Λάρνακα”. Με αυτόν έβαλαν τα χέρια τους και έβγαλαν τα μάτια τους οι Λαρνακείς ψηφίζοντας ένα δήμαρχο, ο οποίος άκουγε δημοκρατία και πάθαινε αλλεργικό σοκ. Ο παρατατικός χρόνος έχει εξήγηση.
Ο Λουρουτζιάτης τώρα δεν βρίσκεται στο δημαρχείο, αλλά στο Κακουργιοδικείο, για να μην ξεχνιόμαστε. Αλήθεια όμως, σε τι έφταιξαν στη σημερινή κυβέρνηση οι Σκαλιώτες για να μαστιγώνονται τόσο αλύπητα, με τον Μάριο Δημητριάδη στο Υπουργείο Μεταφορών και Έργων να κόβει και να ράβει το μέλλον μιας ολόκληρης πόλης κατά το δοκούν;
Έχουμε έναν υπουργό ο οποίος στις 7 Ιουλίου 2016 δήλωνε δημοσίως ότι η ίδια η Λάρνακα αποφάσισε να διώξει τις εταιρείες από το λιμάνι, ενώ η υφιστάμενη στον ίδιο Αρχή Λιμένων Κύπρου είχε ήδη δώσει, ένα μήνα πριν, παράταση στις εταιρείες.
Ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος φορτικά δήλωνε ότι η απόφαση για το λιμάνι ανήκει στο Δημοτικό Συμβούλιο και θα είναι σεβαστή, προτού στεγνώσει το μελάνι στα πρακτικά, έδωσε στην απόφαση του δημαρχείου τόση σημασία όση στο χαρτί τουαλέτας όταν επισκέπτεται το δημοτικό μέγα¬ ρο. Μιλάμε για ασέβεια, εμπαιγμό και αυθαιρεσία ολκής. Αυτός μας βγάζει τη γλώσσα στα μούτρα μας, κανονικά. Η Λάρνακα είναι παθούσα, ειδικά από Υπουργούς Συγκοινωνιών των κυβερνήσεων ΔΗΣΥ. Από τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τις νυχτερινές επελάσεις και απαγωγές γερανών, φτάσαμε στον Μάριο Δημητριάδη. Ο οποίος, πίσω από κλειστές πόρτες, υπογράφει συμβόλαια και βάζει… κόφτη στο εμπόριο στο λιμάνι Λάρνακας, έτσι για να τσεπώνει εγγυημένα τα εκατομμύρια ο διαχειριστής του λιμανιού της Λεμεσού.
Ο σημερινός Υπουργός Μεταφορών και Έργων ανέλαβε τη διεκπεραίωση του έργου της επέκτασης του Νοσοκομείου Λάρνακας, το οποίο παρέλαβε έτοιμο και χρηματοδοτημένο.
Μέχρι στιγμής έχει “κατορθώσει” να οδηγήσει το έργο δύο χρόνια εκτός χρονοδιαγράμματος. Τις προ¬ άλλες επισκέφθηκε το εργοτάξιο, το οποίο είναι νεκρό και ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος.
Όταν έσβησαν οι κάμερες, δεν έκρυβε καν ότι η επίσκεψη του δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα επικοινωνιακό πανηγύρι. Να τον χαιρόμαστε…
Αρθρογραφία Τάσου Περδίου
