[ad_1]
Υπάρχει ένα χωριό στη βόρεια Γερμανία, το Γιάμελ, όπου δεκάδες επικίνδυνοι νεοναζί ζουν δίπλα δίπλα, χαιρετούν φωνάζοντας «Χάιλ Χίτλερ», τραγουδούν ναζιστικά τραγούδια και διοργανώνουν φεστιβάλ για να εξυμνήσουν το Τρίτο Ράιχ. Πινακίδες στο χωριό των νεοναζί, όπως έχει αποκληθεί, δείχνουν προς τη γενέτειρα του Αδόλφου Χίλερ, ενώ ένα γκράφιτι στο κέντρο του απεικονίζει μια οικογένεια της Άριας Φυλής.
Το μικρό αυτό χωριό, που βρίσκεται στο κρατίδιο Μέκλενμπουργκ – Δυτική Πομερανία, όπου το αποτέλεσμα της κάλπης στις τοπικές εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας αποτέλεσε ηχηρή εκλογική ήττα για το κόμμα της καγκελαρίου Μέρκελ, έχει πυροδοτήσει φόβους στη Γερμανία την ώρα που η αντιμεταναστευτική ρητορεία κερδίζει έδαφος ανάμεσα στους πολίτες της χώρας.
Ένας δημοσιογράφος του βρετανικού δικτύου BBC ταξίδεψε πρόσφατα στο μικρό γερμανικό χωριό που έχει γίνει γνωστό τα τελευταία χρόνια για τη συμπάθειά του προς την ιδεολογία των Ναζί και τη λατρεία προς το πρόσωπο του Αδόλφου Χίτλερ. Το Γιάμελ έλκει πλέον σαν μαγνήτης τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές, που είναι κατά κύριο λόγο ψηφοφόροι του ακροδεξιού Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (NPD).
Ένας «παράδεισος» για τους νεοναζί
Επί χρόνια, νεοναζί της βόρειας Γερμανίας προσπαθούν να μετατρέψουν το Γιάμελ στον δικό τους μικρό παράδεισο. Ένα οδόφραγμα στέκει στη μοναδική είσοδο του χωριού. Όλοι όσοι θέλουν να εισέλθουν σε αυτό, ανακρίνονται πρώτα από την αστυνομία. Ένα γκράφιτι που κυριαρχεί στο κέντρο του χωριού απεικονίζει έναν ξανθό άντρα με τη σύζυγό του και τα παιδιά του. Σε αυτό αναγράφεται ένα νεοναζιστικό σλόγκαν: frei – sozial – national.
Σε απόσταση λίγων μέτρων βρίσκονται ορισμένες πινακίδες. Η μία δείχνει προς τη Βιέννη, στο «Ostmark», την εθνικοσοσιαλιστική ονομασία για την Αυστρία. Μια άλλη δείχνει προς το Braunau am Inn, τη γενέτειρα του Αδόλφου Χίτλερ, που απέχει περίπου 855 χιλιόμετρα από το σημείο. Υπάρχει και μια παιδική χαρά για τα πολλά παιδιά των νεοναζί, όπου βρίσκεται ένας κορμός δέντρου με χαραγμένες τις λέξεις «Πρόγραμμα Λέμπενσμπορν», το ναζιστικό σχέδιο των άριων παιδιών.
Κάτοικοι της πόλης, σύμφωνα με το BBC, έχουν δει συγκεντρώσεις όπου κυριαρχεί η ναζιστική μουσική και οι χαιρετισμοί «Χάιλ Χίτλερ».
«Ιδρυτής» του νεοναζιστικού χωριού θεωρείται ο Σβεν Κρούγκερ, ο οποίος πέρασε πρώτα αρκετά χρόνια στη φυλακή. Ο άντρας αυτός, ένας γνωστός στη χώρα ακροδεξιός ακτιβιστής που απεχθάνεται την πρόσφατη εισροή μεταναστών, παρακολουθείται διαρκώς από την αστυνομία.
Το μουσικό φεστιβάλ – απάντηση στους νεοναζί
Κάθε Αύγουστο, το μικρό χωριό φιλοξενεί ένα διήμερο μουσικό φεστιβάλ που προσελκύει πολλούς ανθρώπους: από εφήβους μέχρι πολιτικούς. Επισκέπτονται το Γιάμελ με στόχο να στείλουν ένα μήνυμα ενάντια στον ακροδεξιό εξτρεμισμό και τη ρατσιστική βία. Η αστυνομία κάνει επίσης πιο έντονη την εμφάνισή της: όχι για να προστατέψει τους κατοίκους από τους επισκέπτες αλλά τους επισκέπτες από τους κατοίκους.
Οι επισκέπτες κάνουν αρχικά μια στάση για να συναντήσουν τους Horst και Birgit Lohmeyer, το ζευγάρι που διοργανώνει κάθε χρόνο το φεστιβάλ. Ζουν στο Γιάμελ από το 2004 και πλέον οι ζωές τους χρειάζεται να προστατεύονται από την αστυνομία. Το 2015, το ζευγάρι είδε τη σιταποθήκη του να τυλίγεται στις φλόγες. Οι έρευνες των Αρχών κατέληξαν στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για εμπρησμό.
Το ίδιο πιστεύουν και οι Lohmeyers, αφού επί χρόνια δέχονται απειλές από τους ακροδεξιούς γείτονές τους που θέλουν να μετατρέψουν το Γιάμελ σε «πρότυπο ναζιστικό χωριό», αγοράζοντας ακίνητα προκειμένου στη συνέχεια να τα νοικιάσουν σε ομοϊδεάτες. Οι Lohmeyers θέλουν αυτό να σταματήσει, είναι όμως οι μοναδικοί κάτοικοι του χωριού που τολμούν να το πουν ανοιχτά.
Μια βόλτα στο χωριό αποτελεί ένα ταξίδι στον χρόνο, ένα ταξίδι στη Γερμανία της ναζιστικής εποχής. Περιγράφοντας τα όσα είδε τον Αύγουστο του 2015, δημοσιογράφος της Deutsche Welle έγραφε: Οι οικογένειες των νεοναζί έχουν στήσει ένα φουσκωτό κάστρο για τα παιδιά τους στην άκρη του χωριού. Γιορτάζουν την έναρξη της σχολικής χρονιάς και φιλοξενούν πολλούς επισκέπτες. Ορισμένους έχουν στολίσει τα οχήματά τους με μια σημαία σύμβολο της ακροδεξιάς.
Οι οικογένειες κάθονται γύρω γύρω σε παγκάκια και καρέκλες, περνώντας από χέρι σε χέρι ένα ζευγάρι κιάλια για να βλέπουν ποιους αφήνει η αστυνομία να εισέλθουν στο χωριό. Κάθε τόσο, οι άντρες κάνουν μια βόλτα στο χωριό. Ξεχωρίζουν με τα ξυρισμένα τους κεφάλια και τα τατουάζ τους και φαίνεται να τους αρέσει αυτή η προσοχή. Ξέρουν ότι οι επισκέπτες γνωρίζουν ότι είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν βία ανά πάσα στιγμή. Και πως, 363 ημέρες τον χρόνο, είναι η πλειοψηφία. Το Σαββατοκύριακο αυτό του Αυγούστου αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση.
Στον δρόμο του χωριού, μια ηλικιωμένη γυναίκα που φορά την ποδιά της σταματά για να αφήσει τα ξανθά παιδιά να χαϊδέψουν το σκυλάκι της. Ποια είναι η γνώμη της για τους Lohmeyers; «Αυτοί ζουν εκεί, εγώ ζω εδώ», απαντά στη βορειογερμανική διάλεκτο. Και το γκράφιτι; «Δεν με ενοχλεί». Και το βράδυ που κάηκε η σιταποθήκη των Lohmeyers; «Δεν πρόσεξα τίποτα». Μια άλλη επίσης ηλικιωμένη γυναίκα πρόσεξε τη φωτιά. «Ναι», λέει, «αλλά δεν έχω χρόνο να το συζητήσω τώρα».
«Το κλίμα στη Γερμανία είναι σήμερα παρόμοιο με εκείνο που ήταν στα τέλη του 1930, όταν οι ναζί ανήλθαν στην εξουσία», δηλώνει στο BBC η 58χρονη Birgit Lohmeyer. Μαζί με τον σύζυγό της, έχουν δει μικρά παιδιά του χωριού να χαιρετούν ναζιστικά. Η ζωή τους στο χωριό δεν είναι εύκολη. Επιμένουν όμως. «Δεν έχουμε κοιμηθεί από τότε που η σιταποθήκη μας κάηκε. Αλλά δεν θα φύγουμε. Αν φύγουμε οι ναζί θα έχουν νικήσει».
[ad_2]
Source link
