[ad_1]
Όπως αναφέρει η κ. Παναγιώτου, σύμφωνα με ανακοίνωση, κατά τη διάρκεια εκστρατείας που ξεκίνησε από το 2014, εντοπίστηκε ότι τα αδέσποτα ζώα, σκύλοι και γάτοι συνιστούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, επειδή στερούνται κτηνιατρικής περίθαλψης και είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών.
Τα περισσότερα απ’ αυτά τα ζώα, αναφέρεται, δεν έχουν δεχτεί ποτέ στη ζωή τους κάποιας μορφής κτηνιατρική φροντίδα, με αποτέλεσμα να είναι φορείς διαφόρων μεταδοτικών επικίνδυνων ασθενειών, (λεϊσμανίαση, διροφιλαρίαση, τύφος, κορώνα ιός, ψώρα, λύσσα, AIDS της γάτας κ.α.).
“Τα αδέσποτα ζώα, σκύλοι και γάτες, είναι πλέον μια πραγματικότητα στη χώρα μας. Η κατάσταση αυτή είναι αρκετά πολύπλοκη και απαιτεί μια πολύ ευαίσθητη και προσεκτική προσέγγιση”, αναφέρεται.
Η Επίτροπος σημειώνει ότι η μόνη αποτελεσματική και ανθρώπινη αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού αδέσποτων γατών και σκύλων είναι η στείρωσή τους, αφού με τις στειρώσεις εξασφαλίζεται η υγεία των αδέσποτων ζώων και η πρόληψη για τη δημόσια υγεία.
Με τη στείρωση, αναφέρεται, εξασφαλίζεται η υγεία του αδέσποτου ζώου προλαβαίνοντας καρκίνους στα γεννητικά όργανα και άλλες ασθένειες που μεταδίδονται με την πράξη της αναπαραγωγής.
“Τα στειρωμένα ζώα, δίνουν την εικόνα ενός υγιούς, ήρεμου αδέσποτου πληθυσμού. Εξαλείφονται τα επιθετικά φαινόμενα μεταξύ αρσενικών ζώων καθώς η στείρωση μειώνει την επιθετικότητα των ζώων”, αναφέρεται.
Προστίθεται ότι επιτυγχάνεται επίσης σταδιακά ένας αριθμητικά διαχειρίσιμος αδέσποτος πληθυσμός γεγονός το οποίο συνεπάγεται και κοινωνικά οφέλη όπως λιγότερα ατυχήματα από αδέσποτα που “πετάγονται” ξαφνικά στους δρόμους, λιγότερα υγειονομικά προβλήματα και καθαρότερο οικιστικό περιβάλλον από την ελαχιστοποίηση επιδρομών αδέσποτων σε κάδους απορριμμάτων, λιγότερα περιττώματα στους δρόμους.
Η στείρωση, αναφέρεται επίσης, είναι η μόνη ανθρώπινη και επιστημονικά αποδεδειγμένη μέθοδος διαχείρισης των αδέσποτων.
Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι από ένα αστείρωτο, αδέσποτο ζώο μπορούν να προκύψουν πάνω από 5.000 νέα αδέσποτα σε 5 χρόνια.
Επίσης στην επιστολή της η κ. Παναγιώτου αναλύει τους σκοπούς ενός τέτοιου προγράμματος και προτείνει με λεπτομέρεια το μοντέλο λειτουργίας της δράσης.
[ad_2]
Source link
