Μεσημεράκι κι εσύ ετοιμάζεσαι να πας βόλτα με το σκυλάκο ή τη σκυλίτσα σου. Του βάζεις το πολύχρωμο λουράκι, που έχει μασουλήσει εκατομμύρια φορές κατά τη διάρκεια της βόλτας σας και σε τραβά με ανυπομονησία, αφού δεν μπορεί να περιμένει να βρεθεί στον έξω κόσμο. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, μόλις βγει απ’ το σπίτι ένας ολόκληρος κόσμος απλώνεται μπροστά του.
Όπως είναι φυσικό κι αναμενόμενο, δεν μπορεί να περιμένει ούτε στιγμή για να τον εξερευνήσει. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτός ο κόσμος, τον αντιμετωπίζει με αντιπάθεια, κι απομακρύνεται απ’ αυτά τα υπέροχα ματάκια, που χαρίζουν ευτυχία σ’ όποιον έχει την τύχη ν’ αποκαλεί τον εαυτό του, τον καλύτερο τους φίλο;
Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα με τη σειρά. Αρχίζεις λοιπόν να περπατάς και κατά τη διάρκεια της βόλτας σας, πολλοί περαστικοί σταματούν και πιάνετε την κουβέντα, για ό,τι αφορά τον τετράποδό σου φίλο. Σε ρωτάνε διάφορα, κι ύστερα συνεχίζουν αμέριμνοι προς την κατεύθυνση που αυτοί επιθυμούν, χωρίς να τους νοιάζει που το μικρό σου τερατάκι, τους λάτρεψε για τη σημασία που του έδωσαν και κάνει σαν τρελό για να μη σταματήσουν να του προσφέρουν απλόχερα την αγάπη τους.
Γιατί ως γνωστόν, οι σκύλοι είναι απ’ τη φύση τους ανθρωποκεντρικοί. Γι’ αυτό, αν τους δώσεις σημασία, έστω και μια φορά, θα σε λατρέψουν σε κλάσματα δευτερολέπτου, χωρίς κανένα ίχνος καχυποψίας και εγωισμού.
Αυτό, όμως, δεν είναι το μόνο είδος ανθρώπων που θα συναντήσεις κατά τη διάρκεια της πρωινής, μεσημεριανής ή νυχτερινής βόλτα σας. Είναι σίγουρο πως η συμπεριφορά των ανθρώπων με την οποία θα έρθεις αντιμέτωπος διαφέρει, κάτι που οφείλεται σε αμέτρητους παράγοντες και καταστάσεις, όπως εκείνοι που απλώς θα σε αγνοήσουν, κι εκείνοι που θα δείξουν με τον πιο αδιάκριτο τρόπο τη δυσαρέσκειά τους, γιατί σε βλέπουν να κυκλοφορείς με το σκύλο σου.
Θα εκφράσουν πολλές φορές την αντιπάθειά τους προς όλα τα ζώα, όχι μόνο το δικό σου, και θα σε κοιτάξουν μ’ ένα ύφος ειρωνικό και γεμάτο περιφρόνηση. Στις αρχές, δεν μπορείς παρά να τους αγνοήσεις. Δεν έχει κανένα νόημα ν’ ασχοληθείς με ανθρώπους που συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο, προς ένα πλασματάκι που δεν έφταιξε σε τίποτα.
Ούτε τους επιτέθηκε, ούτε τους δάγκωσε. Το καημένο ούτε που γύρισε να τους κοιτάξει. Εσύ όμως; Εσύ που καταλαβαίνεις τα πάντα, πώς πρέπει άραγε ν’ αντιδράσεις, όταν έρθεις αντιμέτωπος μ’ ένα μίσος και μια κακία, που δεν έχει καμία βάση; Πώς γίνεται κάποιος να τρέφει τόσα αρνητικά συναισθήματα, για κάτι που δεν επηρεάζει την καθημερινότητα του;
Η απάντηση είναι απλή και για κάποιους που έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις, ολοφάνερη. Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, τίποτα δεν ξεκινάει χωρίς να υπάρχει η σπίθα, που σιγά-σιγά θα γίνει φλόγα, κι αν της το επιτρέψουν, πυρκαγιά. Ερώτηση κρίσεως, λοιπόν. Πώς γίνεται, ο κάθε άνθρωπος, να διαμορφώνει απόψεις χωρίς να επηρεάζεται απ’ την κοινωνία στην οποία ζει ή ακόμη κι απ’ τους ίδιους τους γονείς του;
Ένα είναι το σίγουρο. Σου έχει τύχει πολλές φορές, να περνάνε από δίπλα σου γονείς με τα παιδιά τους διαφόρων ηλικιών και να τα τραβάνε προς την αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που κατευθύνεσαι εσύ και το πλασματάκι σου. Δε φτάνει που κάνουν τόσο φανερή την άγνοιά τους, μεταδίδουν την αρνητικη άποψη που έχουν οι ίδιοι για τα ζώα στα παιδιά τους.
Κι αναμφίβολα, τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να χαρακτηριστούν ως υπερβολικές. Πώς θα συμπαθήσει ένα παιδί οποιοδήποτε ζώο, αν οι γονείς του το απομακρύνουν απ’ αυτό και δεν του δίνουν την ευκαρία να σχηματίσει τη δική του άποψη; Χωρίς να επηρεάζεται από υπερβολές και συμπεριφορές, που όσο κι αν θες να τις δικαιολογήσεις, δεν αρμόζουν σε ώριμους ανθρώπους.
Για να λέμε, λοιπόν, τα πράγματα με τ’ όνομα τους είναι λογικό να θυμώνεις κάθε φορά που κάποιος άγνωστος περαστικός κακολογεί το ζωάκι σου, χωρίς λόγο κι ουσία. Νιώθεις μέσα σου μια πίκρα και θες να κάνεις τον κόσμο άνω-κάτω για να βρεις κι εσύ το δίκιο σου. Πρέπει να χάθηκε το δίκαιο, κάπου στη μέση μιας ερήμου, όπως κι η αξιοπρέπεια κι ο σεβασμός που έτρεφαν οι άνθρωποι πριν χρόνια για τους συνανθρώπους τους.
Ταυτόχρονα, δεν μπορείς παρά ν’ απορείς πώς συμπεριφέρεται άραγε αυτός ο άνθρωπος, που με τόση ευκολία βάζει φωτιά στα πιστεύω σου, και κάνει στάχτη αυτά που εσύ σαν προσωπικότητα θα θυσίαζες για να προστατεύσεις τους γύρω σου.
Πιο συγκεκριμένα, πώς συμπεριφέται όταν τον περιτριγυρίζουν άτομα απ’ το στενό του περιβάλλον ή και περαστικοί, οι οποίοι για κάποιο άγνωστο λόγο, δεν ταιριάζουν με τα στερεότυπα που έχει δημιουργήσει στο μυαλό του. Πώς δηλαδή πρέπει να είναι ο κόσμος και ποιος ο τρόπος που πρέπει να συμπεριφέρονται αυτοί που είναι μέρος του;
Γι’ αυτό κι εσύ φίλε, που με βλέπεις μ’ αυτό το υφός που σου φαντάζει υπεράνω, σκέψου λίγο πριν μιλήσεις και μάθε να σέβεσαι ό,τι βλέπεις γύρω σου, ακόμη κι αν μερικές φορές δεν μπορείς να το καταλάβεις. Δε σου αρέσουν οι σκύλοι; Δεκτό. Δεν έχει κανείς από εμάς, που λατρεύουμε τους μικρούς μας φίλους, την απαίτηση ν’ αγαπήσεις ξαφνικά τα ζώα. Ούτε και να πετάς απ’ τη χαρά σου, κάθε φορά που μας βλέπεις.
Αν θες όμως τη συμβουλή μου, κράτα την αρνητική σου ενέργεια μακριά μας. Μη μας μιλήσεις για να εκφράσεις την αντιπάθειά σου, μη γυρίσεις καν να μας κοιτάξεις. Συνέχισε κι εσύ αμέριμνος, να διασχίζεις το δρόμο για να φτάσεις στον προορισμό σου. Και μη σε νοιάζει, τι μονοπάτι θα επιλέξουμε εμείς κι ο καλύτερός μας φίλος.
Επιμέλεια κειμένου Έλενας Γεωργίου: Νάννου Αναστασία
Πηγή: http://www.pillowfights.gr
