[ad_1]
Η Κλέλια Ανδριολάτου έκανε πολύ μικρή την είσοδό της στον χώρο του θεάματος μέσω του μόντελινγκ. Πώς προέκυψε αυτό;
«Πράγματι, ήμουν 14 ετών. Οι γονείς μου γνώριζαν τον Αντώνη Ρέμο και την Υβόννη Μπόσνιακ. Η Υβόννη με σύστησε στη μάνατζέρ μου, την Ελενα Χριστοπούλου, και έτσι ξεκίνησα. Πηγαινοερχόμουν Θεσσαλονίκη – Αθήνα, καθώς στην πρωτεύουσα ήταν και είναι οι περισσότερες δουλειές, αλλά στη Θεσσαλονίκη πήγαινα σχολείο»
Το είχες στο μυαλό σου από μικρή πως ήθελες να ασχοληθείς με τον χώρο της μόδας;
«Πολύ μικρή είχα κάνει παιδικές φωτογραφήσεις. Μη φανταστείς κάτι το ιδιαίτερο, παιδικούς καταλόγους μόδας στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια και στα 14 που ξεκίνησα κανονικά ήμουν πολύ μικρή. Δεν μου ήταν ξένο το μόντελινγκ»
Φοβήθηκες που μπήκες τόσο μικρή στον χώρο;
«Οταν είσαι μικρός δεν καταλαβαίνεις κάποια πράγματα. Με το πέρασμα του χρόνου έμαθα να διαχειρίζομαι και τις συνθήκες που επικρατούσαν και τον ανταγωνισμό. Τώρα μπορώ να καταλάβω πλήρως ποιες ήταν οι δυσκολίες τότε. Είχα βέβαια πάντα δίπλα μου τους γονείς μου»
Ήθελες όταν έδωσες εξετάσεις να ασχοληθείς με τη δημοσιογραφία και την τηλεπαρουσίαση;
«Οχι, κατά βάση ήθελα να ασχοληθώ με τις Δημόσιες Σχέσεις. Είμαι επικοινωνιακός άνθρωπος. Είμαι κοινωνική. Μπορώ να συνυπάρχω με πολλές διαφορετικές προσωπικότητες. Με διαφορετικές παρέες, σε διαφορετικά μέρη. Προσαρμόζομαι γρήγορα και μ’ αρέσει να μιλάω με τους ανθρώπους. Γενικά μιλάω πολύ»
Στο Παρίσι τι έγινε;
«Εφαγα πολλές «πόρτες». Τεράστιος ανταγωνισμός, μιλάμε για την πρωτεύουσα της παγκόσμιας μόδας. Μπορεί να περιμένεις ώρες σε μια ουρά casting για να εισπράξεις την απάντηση «δεν μας κάνεις». Εμένα ποτέ δεν με πείραξε αυτό. Ελεγα «αυτοί θα χάσουν». Το μόντελινγκ δεν ήταν στόχος ζωής, αλλά μια ενασχόληση από την οποία έβγαζα λεφτά», λέει στο Tv Έθνος.
[ad_2]
Source link
