[ad_1]
Κάθε χωρισμός πονάει. Ή για την ακρίβεια, ο χωρισμός πονάει. Ακόμη και στις πλέον ενσυνείδητες σχετικές αποφάσεις, αισθάνεσαι κάτι μέσα σου να σπάει περισσότερο από το σύνηθες. Ίσως αυτός ακριβώς ο φόβος, να προκαλεί την ενστικτώδη αντίδραση, να προσπαθούμε να προστατεύσουμε μία σχέση, ακόμη κ όταν η τελευταία έχει πάψει προ πολλού να λειτουργεί, ακόμη και να υπάρχει. Το ξέρεις και η ίδια καλά, έχοντας περάσει δια πυρός και σιδήρου και εφαρμόσει κάθε δυνατή και αδύνατη μέθοδο θεραπείας…
… κάθε βαριά άρρωστου έρωτα σου, λίγο πριν αυτός πέσει σε κώμα. Ακόμη κι όταν η κατάσταση του έχει περάσει προ πολλού το κρίσιμο επίπεδο, και έχει πλέον εισέλθει (μην σου πω διασχίσει) τη γραμμή του τερματισμού.
Ακόμη όμως και λαμβανομένου υπόψη του σχετικού, απολύτως κατανοητού ανθρώπινου συναισθήματος, καθώς και όλων των σχετικών, που κρύβονται σε κάθε σχετική προσπάθεια παράτασης και διατήρησης στη ζωή του ασθενούς, δεν αρκεί απόλυτα για να εξηγήσει την φαντασία των μεθόδων ανάνηψης που προτίθεσαι να εφαρμόσεις στην προκειμένη περίπτωση. Μία φαντασία που τυγχάνει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, ειδικά στο γυναικείο φύλο, και με πλειάδα γυναικών να δίνει αγώνα δρόμου για την κατοχή της πρώτης θέσης στο βάθρο. Δεν αντιλέγω, κάθε μέθοδος μπορεί να αποδειχτεί θεμιτή προκειμένου να επιτύχεις το στόχο σου, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα κτλ. Δεν αδικείς, όμως τον εαυτό σου, όταν μετέρχεσαι τελείως ηλίθιων μεθόδων προκειμένου να νεκραναστήσεις μία σχέση, από το να παραδεχτείς ότι είναι καιρός να πάτε και οι δυο για άλλα, για καλύτερα; Έστω με βαριά καρδιά… Και δεν παίρνω πίσω τον χαρακτηρισμό. Αν σκεφτείς τις πλέον κραυγαλέες περιπτώσεις, όχι απλά δεν μπορούν να αποδειχτούν σωτήριες, αλλά απλές ασπιρίνες, που μπορούν να δώσουν μία ελάχιστη ενέσιμη παράταση ζωής σε μία κατάσταση εκ των προτέρων καταδικασμένη. Στις παραθέτω, μπας και πειστείς:
- Αποστασιοποίηση για ένα διάστημα. Με «πάγωμα της σχέσης» και παραμονή χωριστά για ένα διάστημα. Πες μου ΕΝΑ (αριθμός 1) ζευγάρι στο οποίο η σχετική μέθοδος λειτούργησε και αφού απομακρύνθηκαν για λίγο, μετά ξαναφούντωσε μέσα τους ο καυτός έρωτας. Άπαξ και φτάσεις σε αυτό το σημείο, τα πράγματα έχουν τελειώσει. Και θα δεις ότι ο χρόνος που θα περνάει, θα σας χωρίζει ακόμη περισσότερο, οριστικοποιώντας την τελεία που έπρεπε από μόνη σου να έχεις βάλει, χωρίς να καταφεύγεις σε ημίμετρα…
- Επαναχαρακτηρισμός της σχέσης σας. Λες και είναι αυθαίρετο οικόπεδο, από κανονική, σε ανοικτή. Όπου όλες οι σκανταλιές και ερωτικές παρασπονδίες επιτρέπονται, έτσι για να ανανεωθεί το ενδιαφέρον εκατέρωθεν. Είσαι με τα καλά σου; Νομίζεις ότι η πλήρης ασυδοσία θα είναι το γιατρικό σε κάτι ήδη διαλυμένο; Ή ότι αυτό που θα έχετε από τούδε και στο εξής θα λέγεται σχέση; Έτσι είναι, αν έτσι νομίζεις. Γιατί εγώ κάπως αλλιώς το λέω. Άντε, μην εκφραστώ χειρότερα…
- Αναθέρμανση του σεξουαλικού ενδιαφέροντος. Το οποίο έχει πεθάνει, από μόνοι σας δεν μπορείτε να το πάτε παραπέρα, οπότε γιατί να μη βάλουμε και ένα τρίτο μέλος στο παιχνίδι; Επειδή βέβαια το συγκεκριμένο δεν είναι επιτραπέζιο, και επειδή το αγόρι σου θα αντιδράσει κάτι παραπάνω από άσχημα αν του προτείνεις και άλλον άντρα στο παρεάκι, σου απομένει η λύση της κοπέλας. Αν είσαι τόοοσο προχώ, και μπορείς να θυσιάσεις τις προσωπικές σας στιγμές, στο βωμό της σωτηρίας του έρωτα σας (χαχαχαχα), τότε πάω πάσο. Καλά, sex toys και λοιπά βοηθήματα, δεν τα αναφέρω καν, τα βρίσκω ακόμη περισσότερο θλιβερά…
- Σεξ, σεξ, σεξ. Πάμε στο άλλο άκρο. Το θεωρείς το μόνο που μπορεί να δώσει τη λύση, και είναι ότι σας έχει απομείνει. Οπότε, ποιος ο λόγος να μην κάνετε απλά και μόνο σεξ, και να μην σας απασχολούν τετριμμένα και βαρετά ζητηματάκια, όπως η κατά διαόλου σχέση σας, και το ότι δεν νιώθετε τίποτα περισσότερο από σαρκική έλξη ο ένας για τον άλλο (με ακόμη και αυτή να γίνεται πιο μηχανικά και τυποποιημένα από ποτέ, χωρίς ίχνος αληθινής φλόγας;) Ναι μωρέ, δίκιο έχεις, γδύσου και πέσε στο κρεβάτι, γιατί να πονοκεφαλιάζεις. Εκεί βρίσκεται η σωτηρία, τα υπόλοιπα τα βλέπετε στην πορεία….
- Συμβουλές από κάποιον επαγγελματία. Όπως έναν σύμβουλο σχέσεων, ας πούμε. Οι εν λόγω είναι απολύτως σοβαροί και τυπικοί – καταρτισμένου ως προς το αντικείμενο τους, σύμφωνοι. Αν όμως θεωρείς ότι χρειάζεται να επισκεφτείς κάποιον, για μία σχέση που δεν έχει κλείσει ακόμη τον πρώτο χρόνο της, sorry, αλλά είσαι καταδικασμένη. Και μαθηματικά να το δεις, δεν πρόκειται να βγαίνεις. Ποιος ο λόγος να πετάς τα λεφτά σου, λοιπόν;
- Τεράστιες θυσίες. Και όταν λέω «τεράστιες», εννοώ τέτοιες, που να θίγουν πλέον την ίδια την αξιοπρέπεια σου, να σε υποτιμούν ολοκληρωτικά, και να σε υποβιβάζουν σε επίπεδο παραρτήματος του κυρίου και αφέντη σου. Γιατί δεν πρόκειται να μείνει για κανένα άλλο λίγο μαζί σου, παρά μόνο αν του κάνεις όλα τα χατίρια, τρέχεις σαν σκυλάκι από πίσω του και μετατραπείς σε ρομπότ που ικανοποιεί όλες του τις επιθυμίες. Πόσο pathetic και αξιολύπητη σε βρίσκεις; Είσαι τόσο, και ακόμη περισσότερο…
- Προσπάθεια να τον «δέσεις» με φτηνούς τρόπους. Νούμερο 1: Χρήμα. Το έχεις, το υπενθυμίζεις σε κάθε ευκαιρία και το χρησιμοποιείς για να τον έχεις από κοντά. Σε τι ακριβώς θεωρείς ότι διαφέρει από έναν καλοπληρωμένο ζιγκολό; Νούμερο 2: Εγκυμοσύνη. «Ξεχνάς» να πάρεις τα αντισυλληπτικά σου και του ανακοινώνεις όλο χαρά ότι είσαι δύο μηνών έγκυος. Το εγκεφαλικό δεν ξέρω αν θα το γλιτώσει, αλλά έτσι και μάθει το πώς συνέβη αυτό, να ξέρεις ότι δεν πρόκειται να σε γλιτώσει τίποτα, ούτε εσένα, ούτε τη σχέση σας. Και ο ίδιος θα φύγει και το παιδί θα σου μείνει αμανάτι…
- Γάμος. Εδώ παραδίδω τα όπλα, και πάω για διακοπές στις Βαλεαρίδες, μπας και συνέλθω. Όπως και σε κάθε τυπική επισημοποίηση της σχέσης σας, η οποία δεν παύει να πνέει τα λοίσθια, και με την οποία θεωρείς ότι θα της δώσεις το φιλί της ζωής, Επειδή στα μαθήματα ναυαγοσωστικής στο σχολείο δεν πατούσες και επειδή καμία μετακόμιση σε ίδιο σπίτι (στο πιο light) ή βέρα (στις extreme περιπτώσεις) δεν ανασταίνει πεθαμένα αισθήματα, να ξέρεις ότι τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι. Πολλώ δε μάλλον η παντρειά, το λέει και η παροιμία. Πώς περιμένεις να λειτουργήσει εδώ;
Μπορεί να σου φαίνομαι υπέρ του δέοντος αυστηρός και κάθετος, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να κρύψω το θυμό μου με συναφείς περιπτώσεις, που πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς, και στις οποίες κορίτσια, αντί να βάλουν λίγο θάρρος παραπάνω στην εξίσωση, και μία στάλα αναγνώρισης της πραγματικότητας και όχι ζωής σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, επιλέγουν το να βάζουν υποστυλώματα σε μία σάπια οικοδομή, αντί να ξεκινήσουν να χτίζουν νέα. Και αντί να βγουν στην πιάτσα για να ζήσουν αυτό που πραγματικά αξίζουν, επιλέγουν να καταφεύγουν σε γελοιωδέστατες, φτηνές μεθόδους, μπας και μπορέσουν να περισώσουν ότι έχει απομείνει. Αυτό είναι και το ουσιωδέστερο λάθος στην προκειμένη περίπτωση: ότι θεωρούν ότι έχει απομείνει κάτι, ενώ δεν υπάρχει τίποτα. Το αν θα επιλέξεις λοιπόν να κάνεις τα εν λόγω συντρίμμια βράχο, και να τα κυλάς στην κορυφή του λόφου της ελπίδας σου, επαναλαμβάνοντας το μαρτύριο του Σίσυφου, να ξέρεις ότι θα ακολουθήσεις τη version αυτή μέχρι τέλους. Ήτοι, ο βράχος θα ξανακυλά πάντα προς τα κάτω και εσύ θα ξανατρέχεις να τον φτάσεις. Και επειδή δεν σε κόβω να έχεις την αθανασία του Σίσυφου, νομίζω ότι παραγωγικότερο θα ήταν να επανεξετάσεις τα κριτήρια σκέψης και κρίσης σου. Και να τα αυστηροποιήσεις όσο περισσότερο μπορείς. Ξεσκαρτάροντας τα ουσιώδη από τα επουσιώδη και διαμορφώνοντας τον εαυτό σου σε τέτοια θέση, ώστε να γνωρίζει πότε και πώς μπορεί να παλέψει πράγματα και καταστάσεις, και πότε να τα αφήνει να παίρνουν το δρόμο προς την οριστική λήθη. Πολλώ δεν μάλλον αυτό ισχύει για κάθε σχέση σου. Φρόντισε να μάθεις από τα σχετικά παθήματα σου, και να κόψεις τις παραπάνω προσπάθειες. Δεν παίζει ρόλο πόσο απέλπιδες μπορεί να καταστούν, το σίγουρο είναι ότι και σε μειώνουν και δεν πρόκειται να τελεσφορήσουν. Δεν νομίζεις ότι είναι καιρός να μάθεις πότε πρέπει να προχωράς παρακάτω; Εγώ ναι…
[ad_2]
Source link
