[ad_1]
Η πείρα τελικά έρχεται με τα χρόνια, ή ισχύει απλά η παροιμία που λέει «ο λύκος κι αν γέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μηδέ τη γνώμη άλλαξε μηδέ την κεφαλή του;» Όσο περνάει ο καιρός βελτιωνόμαστε στα ραντεβού ή οι εμπειρίες περνούν και δεν ακουμπούν τη σοφία, στα ζητήματα της καρδιάς; Με λίγα λόγια ο έρωτας είναι σαν το γιαούρτι -με ημερομηνία λήξης- ή σαν το κρασί- όσο πιο παλιό τόσο πιο καλό;
Ίσως ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους των νιάτων, είναι το ανησυχητικό νούμερο των καταστροφικών ραντεβού, που χρειάζονται μέχρι να καταλήξουν στον ένα και μοναδικό. Ξέρεις για τι μιλάω. Για την διαδρομή που θα κάνεις μέχρι να βρεις Αυτόν, που «δεν θα μπορείς να φας, δεν θα μπορείς να κοιμηθείς, θα χαζεύεις τα αστέρια, θα κάνεις όνειρα, θα καρδιοχτυπάς,
θα θες να κάνεις τα παιδιά του και να του μοιάζουν κιόλας» αυτό το είδος του συναισθήματος.
Στον πηγαιμό για την Ιθάκη όμως, θα ναι πολλοί οι Λαιστρηγόνες και οι Κύκλωπες που θα σε αποπροσανατολίσουν. Πιο πεζά, μέχρι να βρεις τον «πρίγκιπα» αναπόφευκτα θα βουτηχτείς, στους βούρκους σαλιαρίζοντας με βατράχια.
Σίγουρα έχεις αναγκαστεί να δώσεις μια ευκαιρία στον
τύπο που σε βάζει να πληρώσεις τα διόδια του αυτοκινήτου του -και το μισό ΚΤΕΟ αν μείνεις αρκετά μαζί του, τον γιατρό (ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα σερβιτόρος), το κοκόρι, ή τον ενήλικο παρθένο.
Αλλά όπως γίνεται με το κρασί, έτσι κι ο έρωτας καλυτερεύει όσο περνάει ο καιρός.
Μια πρόσφατη έρευνα από την Harris Interactive βρήκε ότι το 88 τοις εκατό των Αμερικανών, προτιμάει να βγαίνει με κάποιον έξυπνο και φιλάνθρωπο από κάποιον με ένα ελκυστικό πρόσωπο. Αυτό είναι σπουδαία είδηση, αν λάβεις υπόψη σου, την εμμονή της εποχής μας, με την εμφάνιση, τους διάσημους, τις δίαιτες και τις πλαστικές.
Αλλά το πιο σημαντικό, είναι πως ενώ η έρευνα αποκάλυψε πως ενώ οι νεότεροι Αμερικανοί είχαν την πεποίθηση ότι στο σεξ το «μέγεθος μετράει» στην ουσία, αυτή η νοοτροπία έφθινε όσο μεγάλωναν σε ηλικία οι συμμετέχοντες.
Σοφία ή ρεαλισμός;
Ή μήπως μέρος της σοφίας είναι να ‘σαι πιο ρεαλιστής;
Όπως και να χει, έχει ειπωθεί ξανά και ξανά ότι με την ηλικία έρχεται η φρόνηση, η σοφία, η ωριμότητα, και ούτω καθεξής. Σκέψου το πρώτο σου ραντεβού από την εφηβεία σου και το τελευταίο άτομο που βγαίνεις (ίσως τον τρέχοντα, σύζυγο ή σχέση σου).
Αν και μάλλον δεν το χεις σκεφτεί, αν ανατρέξεις στο παρελθόν, προφανώς είσαι σε πολύ καλύτερη θέση, από την εποχή που βγήκες με εκείνο τον τύπο, στο λύκειο, μεθύσατε, το κάνατε και δε σου ξανατηλεφώνησε ποτέ. Μη ξεχνάς πως η ωριμότητα είναι μια κατάσταση του μυαλού που κατακτιέται μέσα από λάθη που ονομάζουμε εμπειρίες…
Αυτό δηλαδή σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και με τα χρόνια θα ενώσουμε την ωριμότητά μας με την ωριμότητα του «Πρίγκιπα» και θα δούμε άσπρη μέρα; Ίσως. Μπορεί επίσης να σημαίνει απλά, ότι η σοφία, προέρχεται από την τριβή με τα λάθη μας… Ότι θεωρήσαμε την σωματική υπεροχή πάνω από το μυαλό, αλλά ο χρόνος κι οι εμπειρίες μας, έδειξαν, ποτέ να μην το κάνουμε αυτό ξανά.
Λένε πως όσοι ξεχνάνε το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν, κι όσοι είναι κολλημένοι σε αυτό, απλά το ζουν συνέχεια χωρίς να το συνειδητοποιούν…Μάθε από αυτά που έζησες και συνέχισε παρακάτω ατρόμητα… Στο κάτω κάτω εμπλουτίζεις τη σοφία σου… Στην τελική, δεν έχει σημασία ποιοι κίνδυνοι παραμονεύουν στα ραντεβού, αρκεί να σταματήσουμε τα φιλάμε αυτά τα ίδια, καταραμένα βατράχια και να μάθουμε από τα παλιά λάθη μας. Ρισκάροντας να κάνουμε άλλα…
[ad_2]
Source link
