Δυο κοριτσάκια που γεννήθηκαν με το ίδιο πρόβλημα
Τα δυο κοριτσάκια της οικογένειας γεννήθηκαν Ραιβοϊπποποδία, μια πάθηση που εμφανίζεται από τη γέννηση, όμως πιο συχνά στα αγόρια παρά τα κορίτσια.
Το ένα ή και τα δυο πόδια του παιδιού παρεκκλίνει προς τα μέσα (ραιβότητα) και κάτω (ιπποποδία). Στη πρώτη κόρη, που σήμερα είναι τριών χρόνων, η πάθηση επηρέασε μόνο το ένα πόδι ενώ στο δεύτερο, που σήμερα είναι ενός χρόνου παρουσιάστηκε και στα δυο πόδια. Αυτό σήμαινε ιατρικές επεμβάσεις, φυσιοθεραπείες και όχι μόνο. Για την μεγαλύτερη κόρη η επέμβαση έγινε στον πρωτο χρόνο της ζωής της και θα πρέπει να κάνει και δεύτερη ενώ για στην μικρή έγιναν δυο εγχειρήσεις στον πριν κλείσει τα πρώτα της γενέθλια και ίσως χρειαστεί κι άλλες. Η θεραπευτική αγωγή που σύστησαν οι γιατροί μπέρδεψαν τους γονείς που άκουσαν από Κύπρο και Ελλάδα διαφορετικά πράγματα αφήνοντάς τους σε απόγνωση. Στο παρόν στάδιο αναμένουν την άφιξη Αμερικανών γιατρών σε λίγες ημέρες στο Παρασκευαΐδειο για να προχωρήσουν.
Περισσότερο απόρησαν με την άρνηση γιατρών να υπογράψουν μια βεβαίωση για την κατάσταση των παιδιών ώστε να αγοράσουν ειδικά παπουτσάκια που φορούν παιδιά με αυτή τη πάθηση. Συγκεκριμένα, ο Παναγιώτης είπε στο Ρεπόρτερ, ότι κατά τη θεραπεία της μεγαλύτερης κόρης είχε μπει γύψος στο πόδι όπως και γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις και τους υποδείχθηκε ότι θα έπρεπε να αγόραζαν τα ειδικά παπούτσια από συγκεκριμένο τόπο. Στοίχιζαν, τους είπαν 1750 ευρώ και 450 ευρώ κάθε φορά που θα άλλαζαν το παπούτσι σε πιο μεγάλο μέγεθος. Ο Παναγιώτης, μη έχοντας τόσα λεφτά, επικοινώνησε με την κατασκευάστρια εταιρεία στη Γερμανία για να τα πάρει πιο φθηνά. Το μόνο που ζητούσε η εταιρεία ήταν μια βεβαίωση ότι όντως υποφέρει το παιδί από αυτή τη πάθηση πριν αποστείλει τα παπούτσια.
Οι κλειστές πόρτες
Με τα ιατρικά έξοδα άρχισε ένας φαύλος κύκλος για το νεαρό ζευγάρι. Ο Παναγιώτης, ένας γεροδεμένος νέος στα 30 του χρόνια είχε δουλέψει ως μάγειρας, αλλά και ως κτηνοτρόφος αφού μεγάλωσε στη φάρμα του πατέρα του και πάντα τα ζώα αποτελούσαν ιδιαίτερο κομμάτι της ζωής του. Απέκτησε το δικό του κοπάδι και αυτό ήταν που πάντα ήθελε. Με την γέννηση των κοριτσιών άρχισε να πουλά ο,τι μπορούσε για τα ιατρικά έξοδα φτάνοντας και στο κοπάδι που δεν ήθελε να αποχωριστεί. Στη συνέχεια πήρε διάφορες δουλειές που δυστυχώς πλήρωναν λίγα και τον κρατούσαν ατέλειωτες ώρες από το σπίτι.
Με το πρόβλημα των κοριτσιών να είναι εις διπλούν τα έξοδα άρχισε να μην μπορεί να πληρώνει δόσεις στις τράπεζες και πρόστιμα, να τους κτυπά την πόρτα και να ζητά προσωρινή παγιοποίηση των δανείων ή αναδιάρθρωση ή κάποια λύση τέλος πάντων αλλά μάταια. Η πάθηση των κοριτσιών και οι συχνές επισκέψεις στους γιατρούς και στους φυσιοθεραπευτές καθήλωσαν και τους δυο στο σπίτι, χωρίς όμως να καθηλώνουν τα όνειρά τους και τις ελπίδες τους. «Περιμένουμε τι θα μας πουν και οι Αμερικανοί γιατροί και θα κινηθούμε ανάλογα», μας λέει ο Παναγιώτης που είναι πρόσφυγας από το Ριζοκάρπασο. Έχει την πεποίθηση ότι αυτή η εποχή της απόγνωσης θα περάσει, όλα θα πάνε καλά με τα παιδιά, και στο τέλος θα αποκτήσει ξανά ένα κοπάδι. Ίσως να αναρωτηθεί κανείς γιατί δεν μένει σε ένα δικό του προσφυγικό σπίτι. «Έκανα αίτηση πριν επτά χρόνια» μας είπε. «Μόλις πριν λίγες μέρες ξαναρώτησα τι γίνεται και μου είπαν δεν έγινε συνεδρίαση, αν και γνωρίζω ότι σε άλλο άτομο εγκρίθηκε».
Πηγή: http://www.reporter.com.cy/
