Home ΛΑΡΝΑΚΑ ΠΕΡΕΝΤΟΣ STORIES Μνήμη Νίκης Μαραγκού – τρία χρόνια από τη φυγή της
Μνήμη Νίκης Μαραγκού – τρία χρόνια από τη φυγή της

Μνήμη Νίκης Μαραγκού – τρία χρόνια από τη φυγή της

Πέρασαν επτά χρόνια από τη φυγή της Νίκης Μαραγκού. Οι μνήμες έρχονται και πάλιν. Και δε μπορούμε να τις αγνοήσουμε. Οι εικόνες κτυπούν στα Τείχη και φέρνουν καθαρόαιμες λέξεις.
Συμπτωματικά, αύριο εγκαινιάζεται στη Δημοτική πινακοθήκη Λάρνακας η έκθεση του ΟΥΜΙΤ ΙΝΑΤΣΙ, ο οποίος συμμετείχε με τη Νίκη στη συνεργασία ποιητών-εικαστικών το 1995 με τίτλο ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ.

Με τη Νίκη Μαραγκού ( 1948-2013) και με πολλούς άλλους ζωγράφους και ποιητές είχαμε συνεργαστεί το 1995 και παρουσιάσαμε τους ΠΟΙΗΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ «ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ» στη Λεμεσό, στη Λάρνακα και στη Λευκωσία. Ήταν μια ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη ανάγκη επικοινωνίας και να βρούμε τρόπους διαλόγου μεταξύ της ζωγραφικής και της ποίησης.

Έλαβαν μέρος οι ποιητές Γιώργος Μολέσκης, Μόνα-Σαββίδου Θεοδούλου, Νίκη Μαραγκού, Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Ουμίτ Ινάτσι, Horst Weierstall, ο υπογράφων, και οι εικαστικοί Νίκος Λουκά, Ελέν Μπλάκ, Μαρία Παπαχαραλάμπους, Χρίστος Φουκαράς, Γκλυν Χιους, Κούλα Σαββίδου, Αχιλλέας Κεντώνης. Τεχνικός επιμελητής ο Γιάννης Κολακίδης.

Η μνήμη ζωντανεύει με ένα της ποίημα.

ΟΠΟΙΟΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ

Όποιος περάσει στην άλλη όχθη
δε γυρίζει πίσω ποτέ
με το καράβι που μια ζωή συναρμολογούσε
με σκοινί γέρο και ξύλο αρωματικό
θα ταξιδέψει τις δώδεκα ώρες της νύχτας
και το πρωί θα τριγυρνά
σε συνοικίες αράπικες
μικρομάγαζα στολισμένα
με χρωματιστά λαμπιόνια
γλυκά αμύγδαλα ποτά
θα μπαίνει μες στα σπίτια τα κτισμένα με πλιθάρι
θα βάζει στα μαλλιά του λάσπη
και θα πενθεί όπως κι αυτοί τον Άδωνη.

Ανάμεσα στους κίονες
με τ άνθη του λωτού και του παπύρου
θα βλέπει κάποτε αργά το απόγευμα
κάποια ρωμαϊκή επιγραφή
κάποιον άγιο χριστιανό ζωγραφισμένο
ή ένα άλογο ή μια ρομφαία
και θα ξαναθυμάται
μόνον σαν μια σκιά σαν αστραπή
την περασμένη του ζωή
τό γενεαί πάσαι τούς ευκάλυπτους στο κυβερνείο
τον τοίχο τον ψηλό με τα γυαλιά
κάποτε ακόμα και τη θάλασσα
αύτη αλήθεια πια σαν όνειρο τη θάλασσα.
Έτσι θα εντρυφείς μες στη σιωπή σου
θα κουβαλείς μια μουσική που πέτρωσε
θ’ ακούς τα κρόταλα το φίδι το αιγυπτιακό
μόνη εσύ θα τα ακούς
μόνη εσύ θα τα διηγείσαι.

(Από τη συλλογή «Αρχή Ιδίκτου»)

Λούης Περεντός

 

Send this to a friend