Η γραμμή της εγκυμοσύνης,linea negra αλλιώς η μαύρη γραμμή.
Είναι ένα απο τα πολλά σημάδια που αφήνει πίσω της μια εγκυμοσύνη,συν αυτά του τοκετού. Ήταν η αιτία που όταν την έβλεπα μετά την γέννηση του δεύτερου μου παιδιού μου θυμίζε κάθε φορά όλα τα άλλα σημάδια της μητρότητας.
Η μητρότητα είναι γεμάτη απο σημάδια,αλλα χαραγμένα στο κόρμι και άλλα χαραγμένα στη ψυχή.
Αυτά τα σημάδια στο σώμα κάποιες φορές φεύγουν,ξεθωριάζουν ξεχνιούνται αλλά όταν να τα βλέπεις θυμάσε όλα οσα είναι αυτό που σε κάνει μάνα. Αυτά της ψυχής ποτέ. Το μεγαλείο του να αισθάνεσαι ενα πλάσμα να μεγαλώνει στα σπλάχνα σου,ο πόνος στον τοκετό,το πρώτο σκίρτημα στην καρδία σου μόλις πάρεις αυτή την νέα ζωή στα χέρια σου,η πληθώρα των συναισθημάτων σου και η συγκίνηση.
Και όταν γίνεσαι για δεύτερη φορά μαμά ξαφνικά συνειδητοποιείς οτι πρέπει να πολλαπλασιάσεις τον χρόνο σου,την φροντίδα και να μεγαλώσεις την αγαπη σου και την αγκαλιά σου για χωρέσει και τα δύο σου παιδιά. Και μπερδεύεσαι και πληγώνεσαι και δεν ξέρεις πώς.
Και εκεί να δεις σημάδι στην ψυχή. Σημαδάρα. Γιατί δεν μπορείς να εξηγήσεις στο πρώτο σου μωρό, στο νήπιο σου,οτι το αγαπάς όπως και πριν και ακόμα περισσότερο και λυπάσε που δεν έχεις περισσότερα χέρια και πιο πολλές ώρες μέσα στην μέρα για να κράτησεις την ζωή του ακριβώς όπως πριν,όταν ήσασταν μόνο εσύ και εκείνο. Και σπάει η καρδιά σου κομμάτια. Και εύχεσαι να μπορούσες να γίνεις δύο. Αλλά ξέρεις πως σε λίγο καιρό θα ναι ευγνώμων που έχουν ο ένας τον άλλο ,πως αξίζουν όλα όσα περνάς. Και οι χαρές και οι λύπες.
Κι αν νομίζεις πως χάνεται η αγάπη και το δέσιμο που είχατε ,κάνεις λάθος. Το δέσιμο και η σχέση σας με το πρώτο σας μωρό θα’ναι αιώνια. Γιατί αυτό σε έκανε μαμά. Αυτό σε έμαθε ,και αυτό σε μαθαίνει. Γιατί η αγάπη της μαμάς δεν τελειώνει,δεν μοιράζεται αλλά μεγαλώνει.
Η μητρότητα είναι ο πιο δύσκολος αλλά και ο πιο όμορφος ρόλος. Και ξέρω πως όταν η κόρη μου γίνει μαμά θα με καταλάβει και θα είμαι εκεί για εκείνη.
Αφιερώμενο στο πρώτοτόκο μου παιδί.
Θ. Αποστόλου
