Από τα συρτάρια βγήκε ακόμα μια φορά στο υπουργείο Μεταφορών και το τμήμα Πολιτικής Αεροπορίας, το θέμα της εγκατάστασης ραντάρ προσέγγισης στα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου, ενώ πρόσφατα σχηματίστηκε ομάδα εργασίας για υλοποίηση της άκρως απαραίτητης για την ασφάλεια πτήσεων υποδομής και εξοπλισμού.
Μάλιστα, ενώ το θέμα του ραντάρ προσέγγισης στο αεροδρόμιο Λάρνακας αποφασίστηκε στο μακρινό 1996 και επανέρχεται στο προσκήνιο συνήθως όταν κλείνει το αεροδρόμιο λόγω ομίχλης κ.τ.λ, αυτή τη φορά οι διαδικασίες που προχωρούν, είναι για εγκατάσταση ραντάρ προσέγγισης και στα δύο αεροδρόμια, δηλαδή της Λάρνακας και της Πάφου.
Να σημειωθεί ότι η εγκατάσταση τέτοιου εξοπλισμού αποφασίστηκε το 1996 όχι ως πολυτέλεια, αλλά μετά από μελέτη του Eurocontrol, που εισηγήθηκε ανεπιφύλακτα, για οικονομικούς και επιχειρησιακούς λόγους, εγκατάσταση και λειτουργία μονάδας ραντάρ προσέγγισης στο νέο Κέντρο Ελέγχου του αεροδρομίου που ολοκληρώθηκε και λειτουργεί εδώ και περισσότερο από 17 χρόνια.
Ο λόγος που βγήκε από το συρτάρι η εγκατάσταση της αναγκαίας για την ασφάλεια πτήσεων υποδομής και εξοπλισμού, είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί και έναντι ευρωπαϊκών οργανισμών και έναντι των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, λόγω και αλλαγών στην εκπαίδευση νέων ελεγκτών, ότι τα ραντάρ προσέγγισης θα λειτουργήσουν μέχρι το 2019.
Αυτή τη φορά τα μηνύματα για υλοποίηση των δεσμεύσεων για εγκατάσταση των ραντάρ προσέγγισης, με βάση τις ενέργειες που γίνονται, προσδίδουν τουλάχιστον αίσθημα αισιοδοξίας ότι αυτή τη φορά θα γίνει.
Να σημειωθεί ότι η εγκατάσταση και λειτουργία ραντάρ προσέγγισης εκκρεμεί ως πολιτική και τεχνική απόφαση του κράτους από το 1996.
Όλα τα αεροδρόμια της Ευρώπης, όχι μόνο διεθνή αλλά και τοπικά που δέχονται επιβατικές πτήσεις, όπως και τα αεροδρόμια των χωρών της ευρύτερης περιοχής διαθέτουν από δεκαετίες ραντάρ προσέγγισης, εκτός από αυτών της Κύπρου.
Ο κόλαφος γίνεται ακόμα πιο έντονος, αν σημειώσουμε ότι το παράνομο αεροδρόμιο των κατεχομένων, έχει εγκαταστήσει τέτοιο σύγχρονο σύστημα από τον Οκτώβριο του 2011, που επιτρέπει ενόργανες προσγειώσεις με την αξιοποίηση των συστημάτων των αεροπλάνων, με πολύ χαμηλή ορατότητα και με πιο ψηλό επίπεδο ασφάλειας απ’ ό,τι με την εξ όψεως προσγείωση που πραγματοποιούν τα αεροσκάφη στα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου.
Μάλιστα, ολοένα και πιο συχνά ξένοι πιλότοι, κυρίως όταν είναι η πρώτη φορά που προσγειώνονται στη Λάρνακα ή προσγειώνονται κάτω από αντίξοες συνθήκες, εκφράζουν έκπληξη όταν ζητούν πορεία ραντάρ κατά τη διαδικασία προσγείωσης και αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει ο στοιχειώδης εξοπλισμός υποβοήθησης της προσγείωσης.
Και αυτό, παρά το γεγονός ότι τουλάχιστον σε σχέση με το αεροδρόμιο Λάρνακας, είχε κριθεί αναγκαίο το Ραντάρ Προσέγγισης πριν από 22 και πλέον χρόνια, όταν η ημερήσια κίνηση (απογειώσεις και προσγειώσεις) σε περίοδο αιχμής ήταν περίπου 120 αεροσκάφη το εικοσιτετράωρο. Πόσο μάλλον, σήμερα, που τις μέρες αιχμής όπως τις φετινές του Ιουλίου και του Αύγουστου, η αεροπορική κίνηση στη Λάρνακα Τετάρτες και Σαββατοκύριακα ξεπερνά τις 340 προσγειώσεις και απογειώσεις, πέραν των κινήσεων φορτηγών αεροπλάνων, στρατιωτικών, ιδιωτικών τζετ και εκπαιδευτικών.
Απαραίτητη, για την ασφάλεια
Σε τεχνικό επίπεδο, η εγκατάσταση ραντάρ προσέγγισης, έχει μάλιστα κριθεί απαραίτητη, για την ασφάλεια των αεροσκαφών και του επιβατικού κοινού.
Να σημειωθεί ότι παράλληλα με την αύξηση της κίνησης, έχουν αυξηθεί σημαντικά και οι αναφορές για συμβάντα και σοβαρά περιστατικά που γίνονται στη βάση των καθορισμένων διαδικασιών από πιλότους και ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας.
Προ διετίας, κάτω από την αποτυχία δεκάδων σχεδιασμών προηγούμενων κυβερνήσεων και υπουργών, είχε γίνει μελέτη για διαδικασίες και «πατέντες» που θα αντικαθιστούσαν την εγκατάσταση ραντάρ προσέγγισης, ωστόσο τελικά – και κάτω από την πίεση των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας αποσύρθηκαν.
Πηγή : Philenews
