Κύπρος εν έτη 2018 – «Φωνάζουμε σπάσμα, σπασίκλα, φυτό, κουντούμε και άλλα πολλά…»
Ένας καθηγητής εξιστορεί ένα σοκαριστικό γεγονός που συνάντησε σε σχολείο της Κύπρου και παρουσιάζει την κατάντια του τόπου μας…
Ο σχολικός εκφοβισμός στις μέρες μας είναι ένα φαινόμενο το οποίο ταλαιπωρεί τόσο τους μαθητές όσο και τους καθηγητές που έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιου είδους περιστατικά χωρίς να μπορούν να αποδώσουν λύση στο πρόβλημα.
Στερεότυπα, η έννοια του τέλειου που δημιουργούμε στα παιδιά αλλά και η έννοια του διαφορετικού το οποίο και απομακρύνουμε από κοντά μας.
Και τι σημαίνει άραγε διαφορετικό; Γιατί να θεωρούμε λάθος κάτι το οποίο δεν είναι το ίδιο με εμάς;
Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα μαθητή ο oποίος είναι λάτρης της μάθησης και της γνώσης. Αυτό στην Κύπρο από ότι φαίνεται δεν είναι κάτι άξιο επαίνου αλλά αντιθέτως, είναι κάτι το οποίο πρέπει να κοροϊδεύουμε.
Αυτό συμβαίνει και στον μαθητή στο οποίο αναφέρεται ο καθηγητής μέσα από ανάρτησή του στα social media.
Διαβάστε την ανάρτηση:
Bulling ή αλλιώς εκφοβισμός στην Κύπρο του 2018.
Έχω ως αρχή να μην ανεβάζω αναρτήσεις που αφορούν τα επαγγελματικά μου στα social media. Όμως εξαιτίας ενός περιστατικού που έζησα αυτή την εβδομάδα, σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση.
Είμαι καθηγητής μέσης εκπαίδευσης σε γυμνάσια της Κύπρου. Την τελευταία βδομάδα καθώς επιτηρούσα τους μαθητές τα διαλείμματα παρατήρησα ένα από τα λαμπρότερα παιδιά -τόσο σε ήθος όσο και σε επίδοση- που έχω διδάξει έως σήμερα να κινείται πάντα με γρήγορο βήμα -σχεδόν έτρεχε- στην σχολική αυλή. Όταν χθες τον προσέγγισα για να τον ρωτήσω γιατί το κάνει αυτό η συζήτηση εξελίχθηκε κάπως έτσι:
«Γιατί είσαι πάντα βιαστικός τες τελευταίες μέρες, τρέχει κάτι, εν όλα ΟΚ»;
«Κύριε, όταν σε βλέπουν να κινείσαι γρήγορα τσιε διάς τους την εντύπωση ότι έχεις δουλειά, εν προλαβαίνουν…»
«Εν προλαβαίνουν να κάμουν τι»;
«Εν προλαβαίνουν να σε περιπαίζουν ή να σε πειράζουν»
«Για ποιο λόγο σε περιπαίζουν και πως»;
«Επειδή είμαι καλός μαθητής, επειδή θκιεβάζω τσιε κάνω τα μαθήματα μου»
«Δηλαδή τι κάμουν»;
«Φωνάζουμε σπάσμα, σπασίκλα, φυτό, κουντούμε και άλλα πολλά. Μα κύριε τι να κάνω τσιε εγώ αφού αρέσκει μου το θκιέβασμα τσιε εν θελώ να το σταματήσω»;
«Θέλεις να πάω να τους μιλήσω»;
«Όχι, θα γίνουν χειρότερα τα πράματα, έτσι τσιε αλλιώς εν τσιε να καταλάβουν»
Και κλείνει την συζήτηση λέγοντας μου «κύριε μεν έσιεις έννοια εσυνήθισατους, ούτος ή αλλιώς προτιμώ να θκιεβάζω αντί να κάμω παρέα μαζί τους»
Καθώς απομακρυνόταν από εμένα σκεφτόμουν «εν για τούτο λόγο που τα καλύττερα μυαλά της Κύπρου εν εκτός Κύπρου, γιατί στην Κύπρο κατατρέχονται και εκφοβίζονται από τους μέτριους τσιε τους αμπάλατους».
Αυτό είναι ένα από τα πολλά περιστατικά σχολικού εκφοβισμού που αντιμετωπίζουν οι καθηγητές στα σχολεία της Κύπρου.
Κι ενώ γύρω μας όλα καταρρέουν με πολέμους και τρομοκρατικές εκδηλώσεις, εμείς αντί να μένουμε ενωμένοι σαν μια γροθιά, κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο μόνο και μόνο για να νιώσουμε εμείς καλύτερα με τον εαυτό μας.
Αυτό δεν είναι μαγκιά. Μαγκιά είναι να μπορείς να συγχαρείς τον συνάνθρωπό σου και να μάθεις από αυτόν. Μαγκιά είναι να αγκαλιάζεις ότι βλέπουν τα μάτια σου «διαφορετικό», γιατί είμαστε όλοι ίσοι, χωρίς καμία μα καμία εξαίρεση.
Μαρία Πορφυρίου
